అసంపూర్ణ పద్యం

రహస్యంగా నన్ను పిలిచి
మన్నించిన పద్యం
గుహతలుపు
ఇప్పుడు మూసుకుపోయింది.
తలుపు తెరిచే మంత్రం
మరిచిపోయాను.

పనిముగించుకుని వస్తానని
పరకాయంలో దూరాక
నిజశరీరంలా పద్యం
నిస్తేజంగా పడివుంది.
తిరిగి ప్రవేశించేసూత్రం
మరిచిపోయాను.

కళ్ళు నిలిపినంత సేపు
కన్నియలా నర్తించిన పద్యం
కాలు తగిలి రాయిలా మారిపోయింది
ఈ శిలకిప్పుడు ప్రాణం పోయలేను.

మనోకాసారంలో పద్యం కదిలినప్పుడు
ప్రతిరూపమూ అలలు అలలుగా చెదిరిపోతుంది.
అలజడి ఉన్నప్పుడే పద్యం పూర్తి కావాలి
ప్రతిరూపం తిరిగి ఏర్పడిందంటే
ఇక, పద్యం పూర్తి కాదన్నట్టే.

రాసింది విన్నకోట రవిశంకర్.
ఈ పద్యమూ, ఇంకా ఇట్లాంటివీ ఇంతకన్నా అందమైనవీ సుమారు నలభై పద్యాలు రెండోపాత్రలో.

Comments

ఈ అసం"పూర్ణం" చూడగానే లాలాజలం ఊరినట్టు బోల్డు కొచ్చెన్లొచ్చేసినాయి బుర్రలోకి...

వద్దులెండి - మళ్ళీ ఏదన్నా అంటే విఱుచుకుపడ్డానంటారు.... :)

PS: "తెలుపు" - "తలుపు" గా మార్చండి
మీరు కామెంట్రీ చేస్తే దాని మీద మళ్ళీ నేనో కామెంటు వేస్తే వేస్తాను, కానీ మీ ఆలోచనలు, కామెంట్లు చెప్పొద్దని ఎప్పుడూ అనలేదే? You are always welcome to express your views.