మీసము దిద్దరుగా ...

మీసానికీ తెలుగు పౌరుషానికీ అవినాభావ సంబంధం.

నాలుగో తరగతి తెలుగు వాచకంలో తిరుపతి వేంకటకవుల మీద పాఠంలో వాళ్ళు రచించిన మీసం పద్యం పువ్వుగుర్తు కాకపోయినా బట్టి పట్టేశాను.
ఉ. దోసమటంచె రింగియును దుందుడు కొప్పగ పెంచినారమీ
మీసము రెండు బాసలకు మేమె కవీంద్రులమంచు దెల్పగా
రోసము కల్గినన్ కవివరుల్ మము గెల్వుడు గెల్చిరేని యీ
మీసము తీసి మీ పద సమీపములం దలలుంచి మ్రొక్కమే.
(తెవికీకి నెనర్లు!)
శ్రీశ్రీ అంతటి మహాకవి (ఆయన సొంతానికి మీసం పెంచకపోయినా)మీసం గొప్పతనాన్ని పొగుడుతూ ఏకంగా సీసపద్యమే రాసేశాడు.
ఇహ తెలుగు ఆత్మగౌరవం, తెలుగు పౌరుషం అంటే అన్నగార్ని తలుచుకోకుండా ఎలాగ? విజయవాడ ఎస్సారార్ కాలేజిలో (మా యింటి వెనకాతలే) పీయూసీ చదివే రోజుల్లో విశ్వనాథ సత్యనారాయణగారి ఆధ్వర్యంలో పల్నాటి యుద్ధం నాటకంలో నాయకురాలు నాగమ్మ పాత్రకి ఎంపికయ్యి, స్త్రీపాత్ర కదా మీసం తీసెయ్యమని గురువుగారంటే, .. ఎంతైనా అప్పుడప్పుడే మొలుస్తున్న నూనూగు మీసం కదా .. నా పౌరుషానికి చిహ్నం తియ్యనని భీష్మించి, మీసాల నాగమ్మగా చరిత్ర సృష్టించాడు మహానుభావుడు ఆ రోజుల్లోనే.

పువ్వు పుట్టగనే పరిమళించును అన్నారు.
మనం కూడా అదే టైపు.

చిన్నప్పుడు నాకు పౌరాణిక సినిమాలంటే గొప్ప మోజు (చిన్నప్పుడనే ఏముంది లేండి, ఇప్పటికీని). కథల్లో ఉండే ఆసక్తి అలా ఉండగా, ఆ (మగ) పాత్రల కేశాలంకరణ నన్ను విపరీతంగా ఆకట్టుకునేది. ముఖ్యంగా జులపాలు, సైడు చెంపలేమో ముందుకి చిన్న రింగు తిరిగినట్టుగా .. ఇహ మీసాల సంగతి వేరే చెప్పనక్కర్లేదు. మహాభారత కథతో వచ్చిన సినిమాల్లో కేవలం మీసాల సైజు షేపు మార్పు వల్ల వివిధ పాత్రల్ని గుర్తు పెట్టుకునేట్టుగా తీర్చి దిద్దే వారంటే అతిశయోక్తి కాదు, నా దృష్టిలో. ధర్మరాజు మీసమూ, అర్జునుడి మీసమూ, దుర్యోధనుడి మీసమూ ఒక్కలా ఉండవు ఎప్పటికీ. భీముడికి మీసం లేకుండా చేశారన్న ఒక్క కారణం వల్ల దూరదర్శన్ మహాభారతాన్ని తీవ్రంగా నిరసించాను!

అఫ్కోర్సు, చూసొచ్చిన సినిమాల్లోని వీరోచిత ఘట్టాలన్నీ సాయంకాలపు ఆటల్లో మళ్ళీ పునస్సృజించక పోతే మన గొప్ప ఏముంది? పందిట్లోంచి పీకిన వెదురు బద్దతో విల్లు, చీపురు పుల్లల్తో బాణాలు .. కత్తులూ గదలూ .. ఇత్యాది ప్రాపులన్నీ కూడా తయారై పోయేవి గానీ మేకప్పుతోనే వచ్చేది గొడవంతా. సరైన కేశాలంకరణ లేకపోతే పాత్ర మూడ్‌లోకి ఎలా రావడం? నాకు ఓ రెణ్ణేల్లపాటు కటింగక్కర్లేదు, ఎంచక్కా దుర్యోధనుళ్ళాగా జులపాలు పెంచుతాను అని ఒకశనారం రాత్రి భోజనాల్దగ్గర ప్రకటిస్తే, ఆ మర్నాటి ఆదివారమే మా అప్ప మమ్మల్ని అప్పారావు సెలూన్ కి తీసుకెళ్ళి డిప్ప కటింగ్ చేయించేశారు. మా అమ్మ సవరం మీద కన్నేశాను గానీ, అప్పటికే బుడుగు పుస్తకం చదివున్న మా అమ్మ .. నా సవరం ముట్టుకున్నావంటే వీపు చీరేస్తా అని వార్నింగిచ్చింది. అంతేకాక, మీ మీ సవరాల్ని జాగ్రత్త చేసుకొమ్మని పక్కింటి పిన్నిగార్లందర్నీ కూడా హెచ్చరించేసింది.

అలా జులపాల ఆశలన్నీ అడియాసలు కాగా, సరే, అసలు పాత్ర వ్యక్తిత్వం అంతా మీసంలోనే కదా ఉన్నది అన్చెప్పి కేశాలంకరణ వదిలి మీసాలంకరణ మీద దృష్టి సారించాను. బాయిలర్ కోసం నీళ్ళగదిలో ఓమూల బుట్టలో ఉండే మసి బొగ్గులు మా పాటి బంగారు కణికలయ్యాయి. కానీ బొగ్గు ముక్కతో తిన్నగా మూతి మీద మీసం దిద్దుకునేందుకు చచ్చే చావయ్యేది. చర్మానికి నలుపు పట్టేట్టు దిద్దాలి అంటే, బొగ్గు ముక్కని చర్మమ్మీద నాలుగైదు సార్లు రుద్దాల్సి వచ్చేది. అందులో మూతి మీద తోలు కొంచెం పల్చగానూ, సున్నితంగా ఉంటుంది గదా, మంట పుట్టేది. దానికి తోడు ఒక్కోసారి బొగ్గు మొక్క అంచులు బాగా మొనదేలి ఉండి కోసుకు పోయేది కూడా. మా సహదేవుడికొకడికి కోరమీసం దిద్దబోతుంటే ఇలా సన్నగా గీరుకుందని ఏడిచి వెళ్ళిపోయాడు. ఇహ ఇలా లాభం లేదని, సిమెంటు గచ్చు గరుగ్గా ఉండే చోట ముందు బొగ్గు ముక్కని మెత్తగా నూరి, ఆ పొడిని వేలి కొసల్తో మూతి మీదకి ట్రాన్స్ఫరు చేసేవాళ్ళం. ఇదీ అంత బాగా పని చెయ్యలేదు. మా పాత్రల వెరైటీకి కావలసిన మీసాల వెరైటీని ఈ వేలి కొసల ఆర్టుతో సృష్టించడం కష్టమై పోయింది. అర్జునుడి మీసాలూ దుర్యోధనుడి మీసాలూ, ఆఖరికి సహదేవుడి మీసాలూ ఒకేలాగుండేవి. అదీగాక, గచ్చంతా బొగ్గులు నూరి నల్లగా చేస్తున్నామని పనామె వెళ్ళి మా అమ్మకి ఫిర్యాదు చేసింది.

ఒకసారి పనీ పాటూ లేక ఇల్లంతా చక్కబెడుతుంటే, తలనూనే దువ్వెనలూ పౌడరూ ఇత్యాది సామాన్లుండే అలమారులో ఒక చిన్న గుండ్రటి నల్లటి డబ్బా నా కళ్ళని ఆకట్టుకుంది. అది మా అక్కయ్య తాలూకా ఐటెక్స్ కాటుక డబ్బా అని గనక మీరు కనిపెట్టేసి ఉంటే మీకు మీరు ఓ పది మార్కులేసేసుకోండి. ఇన్నాళ్ళూ బొగ్గుల్తో అవస్థ పడుతున్న రోజుల్లో అది నా కళ్ళ ఎందుకు పడలేదు అంటే, నా కళ్ళు ఆ సామాన్లుండే అర స్థాయిని అప్పుడప్పుడే అందుకుంటున్నా యన్నమాట. ఆహా .. భగవంతుడా ఏమి నీ లీల? ఈ భూప్రపంచంలో నావంటి వారి మీసార్ధం ఇలా సుతిమెత్తని ఐటెక్స్ కాటుకని సృష్టించావా! నీ సృజనశక్తి అమోఘమయ్యా అని మనసులోనే ధన్యవాదాలు చెప్పుకుని కార్యక్రమానికి ఉపక్రమించాను. ఈ మెత్తని నల్లని లేహ్య పదార్ధాన్ని సుతారంగా నా మూతి మీద మొలిపించడం ఎలా? ఆ సమస్య కూడా తీరిపోయింది .. ఎదురుగుండానే తిలకం సీసా. తిలకం సీసా లోపల, మూతకే యెటాచుడ్ గా తిలకం దిద్దుకునే ప్లాస్టిక్ పుల్ల కూడా ఉంటుంది. అది ఎల్లప్పుడూ తిలకం ద్రవంలో మునిగి ఉంటుంది కాబట్టి, దాన్ని చాలా జాగ్రత్తగా తీసి, ఒక పాత గుడ్డ పీలిక ఒకటి సంపాయించి, దాంతో పుల్లని శుభ్రం చేసి (మీసాల్లో ఎరుపు ఉండకూడదు కదా .. ప్లస్ తిలకం జాడలు కాటుక డబ్బీలో కనబడకుండా ఉండేందుకు కూడానూ ..) మా నట వర్గాన్ని రావించి రకరకాల మీసాలు దిద్దేశాను. అందరూ చాలా సంతోషించారు. మా బుల్లి సహదేవుడు మరీనూ. ఆ రోజు సాయంత్రం మా కురుక్షేత్రం బహు రక్తి కట్టిందని వేరే చెప్పక్కర్లేదు. అఫ్కోర్సు, నెలకి పైగా వచ్చే కాటుకడబ్బా వారం రోజులకే ఖాళీ అవడంతో మా అక్కకి దొరికి పోయి తొడపాశం తిన్నాననుకోండి.

తీరా నిజంగా మీసాలు మొలిచి అవి కాస్త మెలివేసేంత ఎదిగే నాటికి ఫేషన్లు మారిపోయి చిరంజీవి నమూనా స్లాంట్ కటింగ్ ఫేషన్ ఐపోయింది. ఇహ అక్కడ మొదలెట్టి తెలుగు హీరోలు, హిందీ హీరోలు, అంతర్జాతీయ హీరోలు (కొండొకచో విలన్లు), అటుపైన దేశవాళీ విదేశవాళీ క్రికెటర్లు .. ఇలా అనుసరించాల్సిన ఫేషన్లన్నీ అనుసరించాక .. ఇన్నాళ్ళకి .. ఇవ్వాళ్ళ పొద్దున మొహం కడుక్కుంటూ అద్దంలో చూసుకుంటే ... నల్లగా తుమ్మెద రెక్కల్లాగా కాటుక చారలాగా నిగనిగ లాడాల్సిన మీసకట్టులో డజనుకి తక్కువకాకుండా వెండి తీగలు మెరిశాయి. కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి. మా ఆవిడ ఏ అలమార్లోనన్నా ఏ మూలన్నా ఐటెక్స్ కాటుక డబ్బా దాచి ఉంచిందేమోనని పొద్దున్నుంచీ వెతుకుతున్నా!