ఈమాట గురించి ఓ మాట

ఈమాట జూలై సంచిక విడుదలైంది మీరు గమనించారో లేదో.

జూన్ నెలలో ఒక కొత్త ప్రయోగం మొదలు పెట్టాము ఈ మాటలో. మామూలుగా రెణ్ణెల్లకోసారి పత్రిక కొత్త సంచిక విడుదలవుతూ ఉంటుంది. ఇకనించీ సందర్భాన్ని బట్టి అప్పూడప్పుడూ ప్రత్యేక సంచికలు వెలువరించాలని సంపాదక బృందం నిర్ణయించింది. అలా మొదటి ప్రత్యేక సంచిక జూన్ నెలలో విడుదలైంది. సందర్భం, ప్రముఖ భాషాశాస్త్రవేత్త ఆచార్య భద్రిరాజు కృష్ణమూర్తిగారి 80వ పుట్టినరోజు. మీలో చాలా మందికి తెలిసి ఉండక పోవచ్చు, పందొమ్మిదో శతాబ్దం చివర, ఇరవయ్యో శతాబ్దం మొదట్లో తెలుగు భాష భవిష్యత్తు గురించి చాలా గొడవ జరిగింది. ఆ గొడవకి సంబంధించిన చాలా చారిత్రక వివరాలూ, గొడవలో ఇరువైపులా ప్రత్యక్షంగా పోరాడిన భాషా వీరుల వాదనలూ కొన్ని ఈ ప్రత్యేక సంచికలో అందించారు. తెలుగు భాషని ప్రేమించే వారికి ఈ చరిత్ర కొంచెమైనా తెలుసుకోవలసిన అవసరం ఉంది.

అన్నట్టు, ఇంకో మాట. నా బ్లాగులో కుడిపక్కన కనబడే పట్టీలో ఈమాట నించి యాదృఛ్ఛిక ఎంపికలు ఒక ఐదు శీర్షికలు కనిపిస్తూ ఉంటై. నా కథలు చాలానే ఈమాటలో ప్రచురితమైనా ఇంతవరకూ ఒక్కసారి కూడా ఈ పట్టికలో నాకు నా కథ కనబళ్ళా. అలాంటిది ఇవ్వాళ్ళ కనబడింది. అది యాదృఛ్ఛికం కాబట్టి, ఎక్కువ సేపు అక్కడే ఉండక పోవచ్చు. ఆ కథేవిటో చూడండి మరి. మనలో మాట, ఈ కథ నాకు కథా రచయితగా కొంచెం పేరు తెచ్చి పెట్టింది కూడానూ. ఆ కథ పేజీలో నా పేరు మీద నొక్కితే ఈమాటలో ప్రచురితమైన నా ఇతర రచనలు కూడా కనిపిస్తాయి. కథ నచ్చినా, నచ్చక పోయినా, అక్కడ ఈమాటలో కానీ, ఇక్కడ నా బ్లాగులో గానీ ఒక మాట మీరు చెబితే చాలా సంతోషిస్తాను.

Comments

Anonymous said…
అత్యద్భుతమైన కథ. చాలా గొప్ప కథనం. హేట్సాఫ్ టూ యూ, సర్.
శ్రీ said…
చాలా బాగా రాసారు కథ.కిరణ్ కి జాతి వైషమ్యాల మీద శంకర్ అవగాహన కలిగించడం బాగుంది. కిరణ్ కి వాళ్ళ అమ్మ,నాన్న కట్టుబాట్ల మీద చివరలో ఒక గౌరవం వచ్చి ఉంటే బాగుండదేమో?
Ramani Rao said…
ఈ మాటలో, ఓ మాట చదివి నా మాట గా ఇలా చెప్పాలనిపించింది. నాకు మీ ఇతర కథల్లో కల్లా ఎక్కువ నచ్చిన కథ ఈ 'తుపాకి ' కథ.పిల్లల మనస్థత్వాలని కాచి వడపోపోసినట్లుగా చెప్పారిందులో. ఇదేమాట ప్రతి చోట ఇలాగే చెప్పాలనుకొంటున్నా.
Purnima said…
కథ మొదలు పెట్టినప్పుడు "ఓ.. దీని గురించి" రాసారు అనుకున్నా.. మధ్యలో "కాదు.. వేరే విషయం" మీద అనుకున్నా.. చివరికి ఎక్కడో ఆగింది కథ. ఎదిగే పిల్లలతో సమయాన్ని గడపడం.. ఎంత మంచిదో ఈ కథ ద్వారా తెలుస్తుంది.

మీ కథ నాకు చాలా బాగా నచ్చింది.
మాలతి said…
ఏమి సార్, నిన్నటినుండీ అరడజను సారులు చూసాను, మీతుపాకీ నాకు విప్పబడలేదు.
అదేమైనా ప్రత్యేక అతిథులకి మాత్రమేనా..
మాలతిగారికీ, ఇంకా దీనితో ఇబ్బంది పడినవారందరికీ .. క్షమాపణలు కోరుతున్నాను.
అదేవిటో బిడ్డొచ్చిన వేళా .. అన్నట్టు .. నేనీ టపా తెరెకెక్కించిన ఒక ఐదారు గంటల్లో ఈ మాట సైటు సిగ్గేసి మొహం చాటేసింది. ఎంత బుజ్జగించినా తల పైకెత్తడం లేదుట. సారీ!
ఈమాట బాధితుల్లో నేను ఒకడ్నండీ నిన్న సాయంత్రం ఓ పది సార్లు చూసి ఉంటాను పని చేయలేదు. ఈ రోజు ఉదయం అసలు ఏం వ్రాసారా అని ఒక పేరా చూద్దాం అని మొదలు పెట్టా కానీ పని గురించి మర్చిపోయి అది పక్కన పెట్టి మొత్తం చదివేసా... చాలా బావుంది, పిల్లల మానసిక సంఘర్షణని తల్లిదండ్రులు దానిని డీల్ చేయాల్సిన పద్దతినీ చక్కగా చెప్పారు కానీ ఆఫ్రికన్ అమెరికన్స్ మీద ఇంత ద్వేషం ఇంకా కొన సాగుతుందంటారా... మిసిసిపీ నేపధ్యం భలే సెలెక్ట్ చేసుకున్నారు.
ఈమాట ఇప్పుడు చూడనిస్తోంది (American EDT 11.30 AM)
మాలతి said…
మొత్తమ్మీద దొరికిందండీ. మురిపించి, మురిపించి కనిపించినందున మరింత శెహబాసు. :))
కామెంటు అని కాదు కానీ మీకథ చదువుతుంటే తోచింది -మనదేశంలో కులాలలయితే, ఇక్కడ జాతివేదనలు. ఇద్దరు తెల్లవాళ్లూ, ఒకకాఫీరంగూ (మనకలరు) ఒకచోట కూడితే, నల్లవాడు పైవాడు. నల్లవాడు అక్కడ లేకపోతే మనరంగువల్ల మనం వేరు. పిల్లలకి ఈతేడాలు వివరించడం బహుకష్టం.
Unknown said…
మిమ్మల్ని బ్లాగు లోకంలో కొత్తగా తెలుసుకున్నప్పుడు ఈ మాటలో మీ కథలు చదువుతూ ఈ కథ కూడా చదివాను. :-)
చాలా బాగుంది ఈ కథ. మీ ఇంకో బాతు కథ కూడా నాకు నచ్చింది.
spandana said…
ఈ కథను నేను రెండేళ్ళ క్రితమే చదివానండి. చదువుతున్నంత సేపూ కథలో లీనమయిపోయాను. అప్పట్లో మీ పరిచయం లేదు.

--ప్రసాద్
http://blog.charasala.com
నాగమురళి - ధన్యవాదాలు
శ్రీ - భారతీయ వేషభాషలమీద కిరణ్ కి గౌరవం రావడానికి వయసూ అనుభవమూ సరిపోవు అని నా అనుమానం.
రమణి - మీ మంచి మాటలకి బదులేమివ్వను? ఎప్పుడన్నా నా రచనల్కి పబ్లిసిస్ట్ అవసరమైతే ఆ పోస్టు మీదే :-)
నిషిగంధ - :)
పూర్ణిమ - మరీ అంత తిరగా బోర్లా గా ఉందంటారా? :)
వేణు శ్రీకాంత్ - శ్రమపడి చదివినందుకు ధన్యవాదాలు. సందేహం లేకుండా జరుగుతోంది, కేవలం సౌత్ లోనే కాదు, అమెరికా అంతటా.
మాలతిగారు - అవును, వర్ణల్లో తరతమ భేదాలు చాలా ఉన్నాయి.
ప్ర మరియు ప్ర - మీకు నచ్చినందుకు సంతోషం. ప్రవీణ్, అది ఒక బాతు కథే, ఇంకో బాతు కథ కాదు :)
కొత్తపాళి గారు,
ఈమాట లో చదివి అక్కడే కామెంటాను రాత్రి! 'నిగ్గర్ ' అనే మాట ఇంకా అక్కడ వాడుకలో ఉందంటే నాకు ఆశ్చర్యమేసింది.(నాకు అక్కడి పరిస్థితుల గురించి పెద్దగా అవగాహన లేదనుకోండి)'వివక్ష ' ఉందని తెలుసు గాని!

శంకర్ లాంటి తల్లి దండ్రులు ఇప్పటి పరిస్థితుల్లో ఎంత మంది కావాలంటారు? అమెరికాలోనే కాదు, ముఖ్యంగా ఇక్కడ, ఈ ఘనత వహించిన నా పవిత్ర భారత దేశంలో ప్రతి ఇంట్లోనూ ఉండాల్సిన తండ్రి శంకర్!

పిల్లలతో డీల్ చేయడం కత్తి మీద సాము, అది మాత్రం పచ్చి నిజం! స్కూల్లో ఏమి చెప్పారో తెలియదు, నిన్న మా అయిదేళ్ళ రాకుమారి ఇంటికి రాగానే 'గాంధి కీ ఇండియా కి సంబంధం ఏమిటి ' (అచ్చంగా ఇవే మాటలు. నేను మార్చలేదు)అనడిగి ఈ రోజు మధ్యాహ్నం వరకు డేడ్ లైన్ పెట్టి, స్కూలుకి చక్కా పోయింది. పొద్దుటినుంచీ అర్జెంటుగా గాంధి ఆత్మకథ చదువుతున్నా!

మీ కథలన్నీ ఒకే చోట దొరకడం ఆనందమానంద మాయెనే!
Anonymous said…
"ఈమాట లో చదివి అక్కడే కామెంటాను"
సుజాత .. అదీ, అలాంటి ఇతర వాడుకలూ, వివక్షా అన్నీ సజీవంగానే ఉన్నాయండీ. ఈ కథ రాసి దగ్గర దగ్గర పదేళ్ళవుతోంది. అయినా .. శంకర్ లాంటి తండ్రుల (ఆ మాటకొస్తే తల్లులు కూడా) గురించి మీరన్నది నిజం.

నెటిజెన్ - ధన్యవాదాలు