నా డీసీ ప్రయాణం - 2

విమానాశ్రయం నించి రైలెక్కి మా బాబాయి వాళ్ళుండే చిన్న వూరెళ్ళాను. అక్కడ స్తేషనులో బాబాయి నాకోసం కాచుకుని ఉన్నాడు. ఆయన నా సొంత బాబాయి కాదు, మా అమ్మకి మామ కొడుకు. కానీ నా చిన్నప్పుడు రాకపోకల సంబంధాల వల్ల మాకు బాగా చనువు. అదీ కాక తను సుమారు మా అక్క వయసు వాడు. ఇద్దరమూ చాలా ఏళ్ళుగా అమెరికాలో ఉన్నా, వాళ్ళని ఆఖరిసారి కలిసి ఎనిమిదేళ్ళయింది. ఇల్లు చేరగానే పిన్ని చాలా ఆప్యాయంగా ఆహ్వానించి, చిక్కటి ఫిల్టర్ కాఫీ ఇచ్చి బోలెడు కబుర్లు చెప్పింది. ఒక పక్కన పెళ్ళికి బయల్దేరాలి అన్న హడావుడి మనసులో ఉన్నా పిన్ని చెప్పే కబుర్లు వింటూ కదల్లేక పోయాను. కబుర్లు చెబుతూనే పెసరట్లు టిఫిన్ పెట్టింది. తింటూ నేనూ నా కబుర్లు చెప్పాను. బాబాయి మితభాషి. నా పక్కనే మౌనంగా కూర్చున్నాడు. అలా అనుభవాలు కలబోసుకోవడం ఎంతో బాగా అనిపించింది. బహుశా మనసు చెమర్చడం అంటే ఇదేనేమో.

టిఫినయ్యాక బాబాయి నన్ను పెళ్ళి జరిగే హోటలు దగ్గర దింపాడు. అదొక జనారణ్యం. అందులో పెళ్ళి జరిగే హాలు వెదుక్కుంటూ వెళ్ళాను. బయట అంతా మామూలు అమెరికన్ హోటలు వాతావరణం. ఆ హాల్లో అడుగు పెట్టగానే ఏదో హైదరాబాదులో ఫంక్షను హాల్లో ప్రవేశించానా అని అనుమానం వచ్చింది. కొందరు మగవారు సూట్లలో ఉన్నారు గానీ, చాలా మంది, వయసుతో నిమిత్తం లేకుండా రంగు రంగుల చక్కటి దిజైన్ల శల్వార్ సెట్లు ధరించి ఉన్నారు. అక్కడక్కడా కొందరు పంచధారులు కూడా కనబడ్డారు. సరే, ఇక నారీమణుల అలంకారాలు చెప్పనక్కర్లేదు. చందనా బ్రదర్స్ స్టాకంతా అక్కడే ఉంది. చిన్నారులు కూడా చక్కటి పట్టు పరికిణీలు వేసుకుని జడల్లోనూ, తలమీదా, ఇతరంగానూ చక్కటి ఆభరణాలు ధరించి బాల లక్ష్ముల్లా ఉన్నారు.

ఇంతకీ పెళ్ళెవరిదో చెప్పలేదు గదూ. నేను ఫిలడెల్ఫియా నగరంలో ఒక విశ్వవిద్యాలయంలో చదువు వెలగ బెడుతున్నప్పుడు అక్కడి స్థానిక తెలుగు సాంస్కృతిక సమితిలో చాలా ఉత్సాహంగా పని చేశాను. ప్రసాదు గారు ఆ కాలంలో నాలుగేళ్ళపాటు ఆ సమితి అధ్యక్షులుగా చేశారు. ఆయన్ని మా బృదం అంతా ప్రేమగా గేంగ్ లీడర్ అని పిల్చుకుంటాం. ఆ కార్యక్రమాల్లో ప్రసాదు గారూ, వారి శ్రీమతి సుజాతగారూ నన్నెంతో ఆప్యాయంగా చూసేవారు. వారి ఏకైక పుత్రుడు కిరణ్ పెళ్ళి. పెళ్ళి కూతురు డీసీ వాస్తవ్యులైన ఇంకో తెలుగు దంపతుల పుత్రిక. కళ్యాణ మంటపం చాలా అందంగా అలంకరించారు. ప్రసాదు గారు మాంచి సాంప్రదాయంగా పట్టుపంచా కండువాతో హుందాగా ఉన్నారు. పెళ్ళి కుమారుడూ కుమార్తే ఆకర్షణీయమైన జరీ బట్టల్లో ఈడూ జోడూ తగినట్టు ఉన్నారు. సుజాతగారు పెళ్ళి హడావుడిలో ఉన్నారు. ఇరువైపుల పురోహితులూ పోటాపోటీగా మంత్రాలు చదివేస్తున్నారు. నేను మెల్లగా ప్రసాదు గార్ని పలకరించా. ఒక్కసారి తేరిపార చూసి, బేర్ హగ్ లో బంధించి, ఇప్పుడా వచ్చేది అని నిష్ఠూరమాడి, అసలొచ్చావు, అదే సంతోషం. అన్నారు. ఏం మాట్లాడలేక తల మాత్రం ఊపి అలా ఉండిపోయాను.

ఇక పాత స్నేహితుల్ని కలవడం. వాళ్ళల్లో 90 శాతం ఫిలడెల్ఫియాలో సెటిలయినవాళ్ళే. నాలాగా వేరే ఊళ్ళకి మారిన వాళ్ళు కూడా కొందరు సకుటుంబంగా వచ్చారు. గేంగ్ లీడర్ కొడుకు పెళ్ళా, మజాకానా? ఒక్కొక్కరూ వాళ్ళ సొంత తమ్ముణ్ణి చూసినట్టు సంతోషం ప్రకటిస్తూ, చేతులు కలపటాలు, మరీ చనువైతే బేర్ హగ్గులు, భార్యామణుల పలకరింపులు, మధ్యమధ్య నిష్ఠూరాలు, ఏంటసలు మమ్మల్ని మర్చిపోయారా, అసలు మళ్ళీ ఫిలడెల్ఫియా రాలేదు అని. ఇక పిల్లలు - పసి పిల్లలుగా నాకు గుర్తున్న వాళ్ళు టీనేజర్లయ్యీ, టీనేజర్లుగా సమితి కార్యక్రమాల్లో మాతో పని చేసిన వాళ్ళు ఇప్పుడు యువకులూ యువతులుగానూ .. అన్నట్టు నెట్ లో తొలి పద్యాల గురువు రామకృష్ణగార్ని కలిశాను చాలా ఏళ్ళ తరవాత. ఎప్పుడో పోయినేడాది ఇదే బ్లాగులో సీసపద్యాల గురించి రెండు టపాలు రాశాను - అక్కడ ఈయన్ని గురించి చెప్పాను. తెలుగు బ్లాగుల గురించి చెప్పాను ఆయనకి. చాలా సంతోషించారు. తరవాత పొద్దు ని చూసి కొన్ని వ్యాఖ్యలు కూడా రాశారు. ఇంతలో మధ్యాహ్న భోజనం.

భోజనాలయ్యాక తమ రూములకి వెళ్ళిన వారు వెళ్ళగా, అక్కడే హోటలు లాబీలో ఉన్న కాఫీ షాపులో కూర్చుని మిగతా వారితో పిచ్చాపాటీ కొనసాగింది. సాయంత్రం రిసెప్షన్, డిన్నర్. తయారయ్యే వాళ్ళు తయారవుతున్నారు. ఇంతలో రెండు తెల్లజంటలు మా పక్కన వచ్చి కాఫీషాపులో కూర్చున్నారు. అమ్మాయిలిద్దరూ జరీ బుటాచేసిన ఫేన్సీ చీరలు కట్టుకుని ఉన్నారు. మెల్లగా ఆ రెండు జంటలతో కబుర్లు మొదలు పెట్టాను. ఆ అమ్మాయిలిద్దరూ పెళ్ళికూతురితో కలిసి చదువుకున్నారుట. ఇక్కడ క్రిస్టియన్ పెళ్ళిళ్ళలో పెళ్ళికొడుక్కీ, కూతురికీ చెరి ముగ్గురు సహాయకుల్ని ఎంచుకుంటారు. పెళ్ళి కొడుకు ముఖ్య సహాయకుణ్ణి బెస్ట్ మేన్ అంటారు. పెళ్ళికూతురి ముఖ్య సహాయకురాల్ని మెయిడాఫ్ ఆనర్ అంటారు. సరే ఇది హిందూ పెళ్ళి కాబట్టి ఇలా ఇద్దరు తన స్నేహితురాళ్ళని తనకి చెలికత్తెలుగా ఉండమని అడిగిందిట ఈ పెళ్ళికూతురు. అందుకని, వాళ్ళూ చేతుల్నిండా గోరింటాకు పెట్టించుకుని, చీరలు కట్టుకుని బొమ్మల్లా తయారయ్యారు. పెళ్ళి తతంగాన్ని చాలా ఎంజాయ్ చేస్తున్నామని చెప్పారు.

రిసెప్షన్ కూడా చాలా బాగా జరిగింది. ప్రసాదు గారు నన్ను చెయ్యి పట్టుకుని లాక్కెళ్ళి ఆయన తమ్ముళ్ళందరికీ, "నా ఆఖరి తమ్ముడు" అని పరిచయం చేశారు. ఇలా రోజంతా అందరి ఆప్యాయతలో తడిసి ముద్దయ్యాను. ఏదో మా అన్నయ్య కొడుకు పెళ్ళికి మా ఆత్మీయ ఆప్త బంధువులందరూ వచ్చిన పెళ్ళికి వెళ్ళొచ్చినట్టుగా ఉంది. ఆ రాజుకున్న ఆత్మీయత రెణ్ణెల్లుదాటినా నాలో ఇంకా వెచ్చగా వెలుగుతోంది.