చాలా ఏళ్ళ తరవాత మళ్ళీ పెరటి వ్యవసాయం మీద బుద్ధి పోయి ఈ ఏడాది నడుం బిగించాను. వారాంతపు రైతుగా అవతారమెత్తాను.
దానికితోడు ఈ ఏడు ఏప్రిల్లోనే వాతావరణ ఉష్ణోగ్రత ఎనభైల్లోకి పాకి కితకితలు పెట్టింది. ఇంకేముంది, వసంతం వచ్చేస్తోంది అని హడావుడి పడిపోయి సీడ్ స్టార్టర్ కిట్ తెచ్చేసి, ఇండియానించి భద్రంగా తెచ్చుకున్న గోంగూర విత్తులు నాటేశాను. పొద్దున్నే నా నోట్లోకి ఇన్ని టీనీళ్ళతో బాటు దీనికి అన్ని మామూలు నీళ్ళు వొంపుతూ ఉండడం. ఏ చిన్న అరలోనన్నా మొలక పైకి తొంగి చూస్తోందా అని ఎదురు చూడ్డం. మొదటి మొలక కనిపించిన రోజున ఎంత సంతోషం వేసేసిందో.
ఎట్టకేలకు అన్ని అరల్లోనూ విత్తులు మొలిచి చిగుళ్ళు వేశాయి.
ఇంతలో నా ఉత్సాహం మీద నీళ్ళు చల్లడం కాదు, ఏకంగా మంచే కురిసింది - టెంప్రేచరు నలభైల్లోకి పడిపోయింది. మే నెల అంతా ఇలాగే.
మేనెల ఆఖర్లో, హమ్మయ్య కాస్త వెచ్చబడుతోంది, ఇంక మొక్కల్ని బయట నాటెయ్యొచ్చు అనుకుంటున్న నాకు ఇంకో కఠోర సత్యం ఎదురైంది. నేను మొక్కలు నాటాలి అనుకున్న ఆ చిన్న మడి చెక్క, గత రెండు మూడేళ్ళుగా సరైన శ్రద్ధ పెట్టక పోవడం వల్ల పిచ్చి మొక్కలకి ఆలవాలమైంది. అవన్నీ ఇల్లరికపు అల్లుళ్లలాగా హాయిగా సెటిలైపోయాయి. ధిక్కారము సైతునా అని హుంకరించి పార పట్టుకుని మహోగ్రం వాటి మీద దాడి చేశాను. ఐతే నా సమరోత్సాహం పది నిమిషాల్లో రొప్పుగానూ, మరో ఐదు నిమిషాలకి ఆయాసంగానూ, అటుపైన రెండు నిమిషాలకి నీరసంగానూ పరిణమించింది. వేళ్ళ పట్టు తప్పి పార కింద పడిపోయింది. ఓ కప్పు వేడి బ్రూక్‌బాండ్ రెడ్‌లేబుల్ టీతో మళ్ళీ శక్తి పుంజుకుందామని లోపలికొచ్చి, టీతాగి పుంజుకున్న శక్తితో మడి చెక్కే పనిని మర్నాటికి విజయవంతంగా వాయిదా వేశాను.
ఇప్పుడు వివెల్ అల్ట్రాప్రోవారి రైతుబిడ్డ కార్యక్రమంలో ఒక చిన్న విరామం! ఈ విరామంలో నా సోదర రైతు తెలుగుయాంకీగారి కబుర్లు చదివి రండి. మళ్ళీ ఇక్కడికే వచ్చెయ్యండేం, అక్కడ కామెంట్లు పెడుతూ కూర్చోవద్దు!!
అలా చాలా మర్నాడులు గడిచాయి. టీకప్పు నాకిస్తున్న శక్తి పనిని వాయిదా వేసేందుకే పనికొచ్చింది తప్ప పని మొదలు పెట్టేందుకు పనికి రాలేదు. ఈలోగా నా శత్రువులు కబ్జా భూమిలో మరికాస్త వేళ్ళునుకున్నాయి. ఇంట్లోకొస్తే, విండో పక్కన స్టార్టర్ ట్రేలో అప్పుడే ఆరంగుళాల ఎత్తుకి ఎదిగిన గోంగూర మొక్కలు పెళ్ళికెదిగిన కూతుళ్ళు బక్కచిక్కిన గుమాస్తా తండ్రిని చూసినట్టు చూస్తున్నాయి నిష్ఠూరంగా. ఆ రూములోకి ఎంటరైనప్పుడల్లా "అంతా భ్రాంతియేనా జీవితానా వెలుగింతేనా" అని ఓ ముప్ఫై గొంతులతో 6-ట్రాక్ స్టీరియోఫోనిక్ ఎఫెక్ట్స్ తో విషాద గీతం.
ఇక భరించలేక, విజయమో వీరస్వర్గమో అని కబ్జాదారులమీద దండెత్తాను. మొత్తానికి రెండు సాయంత్రాలు హోరాహోరి ముష్టాముష్టిగా పోరాడి నా మడిచెక్కని ఆ కలుపుమొక్కల కబంధ హస్తాల పట్టునుంచి విడిపించుకున్నాను. ఓ రెండు సంచుల పైమన్నూ, ఒక సంచీ ఎరువూ మట్టిలో కలిపాను. ఇంతదాకా బానే ఉంది.
మొక్కల్ని తెచ్చి నేలలో పాతడం .. అప్పుడు తెలిసింది నరకమంటే ఏవిటో. హాయిగా స్టార్టర్ కిట్‌లో విత్తులు నాటినట్టు కాదు. వొంగి లేచి వొంగి లేచి ముప్ఫై మొక్కల్ని నాటేప్పటికి .. నాకు అకస్మాత్తుగా వరి పొలాల్లో నాట్లు, కోతలు చేసే రైతుకూలీలతో సోదరభావం ఏర్పడిపోయింది.
చీడలు పీడలూ ఏమీ లేకుండా, వాటి పుణ్యమా అని మొక్కలు ఏపుగా ఎదిగినాయి.
ఇప్పుడు సుమారు ఆరు వారాల తరవాత, మొన్న సోమవారం నాడు మొదటి విడత ఆకు కోశాము.
మా అత్తయ్యగారు దానితో పచ్చడి చేశారు.
ఆహా ఏమి రుచి!
దానికితోడు ఈ ఏడు ఏప్రిల్లోనే వాతావరణ ఉష్ణోగ్రత ఎనభైల్లోకి పాకి కితకితలు పెట్టింది. ఇంకేముంది, వసంతం వచ్చేస్తోంది అని హడావుడి పడిపోయి సీడ్ స్టార్టర్ కిట్ తెచ్చేసి, ఇండియానించి భద్రంగా తెచ్చుకున్న గోంగూర విత్తులు నాటేశాను. పొద్దున్నే నా నోట్లోకి ఇన్ని టీనీళ్ళతో బాటు దీనికి అన్ని మామూలు నీళ్ళు వొంపుతూ ఉండడం. ఏ చిన్న అరలోనన్నా మొలక పైకి తొంగి చూస్తోందా అని ఎదురు చూడ్డం. మొదటి మొలక కనిపించిన రోజున ఎంత సంతోషం వేసేసిందో.
ఎట్టకేలకు అన్ని అరల్లోనూ విత్తులు మొలిచి చిగుళ్ళు వేశాయి.
ఇంతలో నా ఉత్సాహం మీద నీళ్ళు చల్లడం కాదు, ఏకంగా మంచే కురిసింది - టెంప్రేచరు నలభైల్లోకి పడిపోయింది. మే నెల అంతా ఇలాగే.
మేనెల ఆఖర్లో, హమ్మయ్య కాస్త వెచ్చబడుతోంది, ఇంక మొక్కల్ని బయట నాటెయ్యొచ్చు అనుకుంటున్న నాకు ఇంకో కఠోర సత్యం ఎదురైంది. నేను మొక్కలు నాటాలి అనుకున్న ఆ చిన్న మడి చెక్క, గత రెండు మూడేళ్ళుగా సరైన శ్రద్ధ పెట్టక పోవడం వల్ల పిచ్చి మొక్కలకి ఆలవాలమైంది. అవన్నీ ఇల్లరికపు అల్లుళ్లలాగా హాయిగా సెటిలైపోయాయి. ధిక్కారము సైతునా అని హుంకరించి పార పట్టుకుని మహోగ్రం వాటి మీద దాడి చేశాను. ఐతే నా సమరోత్సాహం పది నిమిషాల్లో రొప్పుగానూ, మరో ఐదు నిమిషాలకి ఆయాసంగానూ, అటుపైన రెండు నిమిషాలకి నీరసంగానూ పరిణమించింది. వేళ్ళ పట్టు తప్పి పార కింద పడిపోయింది. ఓ కప్పు వేడి బ్రూక్‌బాండ్ రెడ్‌లేబుల్ టీతో మళ్ళీ శక్తి పుంజుకుందామని లోపలికొచ్చి, టీతాగి పుంజుకున్న శక్తితో మడి చెక్కే పనిని మర్నాటికి విజయవంతంగా వాయిదా వేశాను.
ఇప్పుడు వివెల్ అల్ట్రాప్రోవారి రైతుబిడ్డ కార్యక్రమంలో ఒక చిన్న విరామం! ఈ విరామంలో నా సోదర రైతు తెలుగుయాంకీగారి కబుర్లు చదివి రండి. మళ్ళీ ఇక్కడికే వచ్చెయ్యండేం, అక్కడ కామెంట్లు పెడుతూ కూర్చోవద్దు!!
అలా చాలా మర్నాడులు గడిచాయి. టీకప్పు నాకిస్తున్న శక్తి పనిని వాయిదా వేసేందుకే పనికొచ్చింది తప్ప పని మొదలు పెట్టేందుకు పనికి రాలేదు. ఈలోగా నా శత్రువులు కబ్జా భూమిలో మరికాస్త వేళ్ళునుకున్నాయి. ఇంట్లోకొస్తే, విండో పక్కన స్టార్టర్ ట్రేలో అప్పుడే ఆరంగుళాల ఎత్తుకి ఎదిగిన గోంగూర మొక్కలు పెళ్ళికెదిగిన కూతుళ్ళు బక్కచిక్కిన గుమాస్తా తండ్రిని చూసినట్టు చూస్తున్నాయి నిష్ఠూరంగా. ఆ రూములోకి ఎంటరైనప్పుడల్లా "అంతా భ్రాంతియేనా జీవితానా వెలుగింతేనా" అని ఓ ముప్ఫై గొంతులతో 6-ట్రాక్ స్టీరియోఫోనిక్ ఎఫెక్ట్స్ తో విషాద గీతం.
ఇక భరించలేక, విజయమో వీరస్వర్గమో అని కబ్జాదారులమీద దండెత్తాను. మొత్తానికి రెండు సాయంత్రాలు హోరాహోరి ముష్టాముష్టిగా పోరాడి నా మడిచెక్కని ఆ కలుపుమొక్కల కబంధ హస్తాల పట్టునుంచి విడిపించుకున్నాను. ఓ రెండు సంచుల పైమన్నూ, ఒక సంచీ ఎరువూ మట్టిలో కలిపాను. ఇంతదాకా బానే ఉంది.
మొక్కల్ని తెచ్చి నేలలో పాతడం .. అప్పుడు తెలిసింది నరకమంటే ఏవిటో. హాయిగా స్టార్టర్ కిట్‌లో విత్తులు నాటినట్టు కాదు. వొంగి లేచి వొంగి లేచి ముప్ఫై మొక్కల్ని నాటేప్పటికి .. నాకు అకస్మాత్తుగా వరి పొలాల్లో నాట్లు, కోతలు చేసే రైతుకూలీలతో సోదరభావం ఏర్పడిపోయింది.
చీడలు పీడలూ ఏమీ లేకుండా, వాటి పుణ్యమా అని మొక్కలు ఏపుగా ఎదిగినాయి.
ఇప్పుడు సుమారు ఆరు వారాల తరవాత, మొన్న సోమవారం నాడు మొదటి విడత ఆకు కోశాము.
మా అత్తయ్యగారు దానితో పచ్చడి చేశారు.
ఆహా ఏమి రుచి!
Comments
సీడ్ స్టార్టర్ కిట్ - ఇది చూడండి ఉదాహరణకి
ఇక్కడ చాలా కాలం చలిగా ఉంటుంది కాబట్టి బయట నారుమడి వేసే వీలు లేదు. అందుకని ఇటువంటి కిట్లతో ముందు ఇంట్లోనే, ఏ మార్చిలోనో ఏప్రిల్లోనో మొదలు పెట్టి నారు పెంచుతారు. బయట రాత్రి ఉష్ణోగ్రత 60కి తగ్గదు అని రూఢి చేసుకున్నాక, అప్పుడు బయట నాటుతాము. బయటే నేరుగా విత్తు నాటాలి అంటే వేసవి సరిపోదు కాపుకొచ్చేసరికి.
ఫొటోలు - నిజమే. తట్టలేదు. వచ్చే యేడు తీస్తాను.
మీరు పడించే గోంగూర పచ్చడిరుచి ఎలాగుంటుందో తినని వాడను కాబట్టి చెప్పలేను కాని; మీ రచన మాత్రం ఎలాగుందో చెప్పాలనిపించింది. గద్య రచనలో కూడా యింతటి ఆకర్షణ ఉంటుందనే విషయం మీ రచన చదువుతూణ్ంటే తెలుస్తోంది. చూచారా మీరాఖర్నన్నారు. వంగి లేచి వంగి లేచి ఈ పని చేసే సరికి మీకు మన రైతన్నలు గుర్తుకొచ్చారని; అదండి అతి ముఖ్యమైన అంశము. ఈ స్వానుభవంతో రైతన్న కష్టమేమిటో మీకైతే తెలిసింది కాని మన రాష్ట్ర రెవిన్యూ మంత్రికి కాని; హోం మంత్రికి కాని ఆ పదాలే తెలియవు.పాపం. తెలిసుంటే అమాయకులైన సోపేట నిరుపేద జాలర్లనీ రైతులనీ అంత దారుణంగా కాల్పించరు కదా! ఎప్పుడైనా మీ బోటి వారి రచనలు కనీసం సరదాకి చదివున్నా వారిలో మానవత్వం మందుకైనా ఉండి ఉండేది. ఏం చేస్తాం అంతా నేతి బీరకాయ ప్రజాస్వామ్యం. సరే పొరపాటున విసిగించాను.
ధన్యవాదములతో ముగిస్తున్నానులెండి. నమస్తే.
నేను పోయిన నెల మిరప (thai chilli pepper) ఇంకా మెంతి పెంచా patio garden లో. మెంతితో వచ్చే వారం పెసర పప్పు చేద్దామని ప్లాన్. చూద్దాం ఎట్లా వస్తుందో.
"అప్పుడే ఆరంగుళాల ఎత్తుకి ఎదిగిన గోంగూర మొక్కలు పెళ్ళికెదిగిన కూతుళ్ళు బక్కచిక్కిన గుమాస్తా తండ్రిని చూసినట్టు చూస్తున్నాయి నిష్ఠూరంగా"
హ హ హ.....ఏం చెప్పారండీ...
సావిరహే, థాంకులు.
రామకృష్ణ మాస్టారూ, అది నా వచనంలో రుచి కాదు, మీ అభిమానం. సోంపేట ఉదంతం .. మీరన్నది నిజం నిజం.
స్థితప్రజ్ఞుడు, నచ్చినందుకు సంతోషం. వచ్చేసెయ్యండి, గోంగూర పచ్చడి రుచి చూడాలంటే!
జైజై కూలన్నా!!!
దోసతోట
గోగులు
తోటకూర
మెంతి
కొత్తిమీర
కాకర
చిక్కుడు
మామిడి
రేపు పుటోబులు పెడతా
మీరు నూనె గోంగూర పెడితే ఓ సీసా ఇటేద్దురూ!!!
భాస్కర్ .. మామిడి? కాకర ఎలా పండిందో చెప్పు. నేను ఈ సారి వేసిన ఒక కొత్త పంట సోంపు. కొత్తిమీర లాగానే తీగలు సాగుతుంది. కోసుకుని సాలడ్లో వేస్తే మాంచి సువాసన. ఈ ఏడాదికి ట్రయల్ మాత్రమే నా వ్యవసాయం. ఇది సక్సెస్ అనుకుంటే వచ్చే ఏడు ఇంకొంచెం పెద్ద మడిచెక్క చేస్తా. ప్రస్తుతానికి నూనె గోంగూర పెట్టేంత సీనులేదు. మీరేవన్నా ఇటొస్తే (ఇంకో రెండు వారాల్లోపు), ఒక పూట పచ్చడేసి భోజనం మాత్రం పెడతా. :)
http://ramakantharao.blogspot.com/2010/07/blog-post_16.html
అన్నట్టు మీరు గోంగూర అనగానే ఇండియా నించి తెచ్చుకున్నా గోంగూర పచ్చడి తినాలనిపించింది. ఈ రోజు రాత్రికి అదే.
నేను కూడా గోంగూర పెంచడంలో ప్రయోగాలు చేసాను.
మీ టపా స్ఫూర్తితో త్వరలో ఒక టపా వ్రాస్తాను.
"కొత్త పాళీ" గారంటే నాకూ ఇంచుమించు ఇదే అభిప్రాయం. పాత సినిమాలలో "పెద్ద నాన్న" తరహా పాత్రల గాంభీర్యం గుర్తొస్తుంది.
కొత్తపాళీ గారు,
టపా బాగుంది.అర్జెంటు గా ఈ వీకెండ్ నేనూ గోంగూర తెచ్చుకుని పచ్చడి చేసుకోవాలి.మరి నెక్స్ట్ ఏమి పండిస్తున్నారు?
భావన - మధ్యలో గుంటూరోళ్ళెవరు?
మాలగారు - ఈ హెడ్మాస్టర్ ఇమేజి మీలాంటి వారు కూడగట్టుకుని నా బ్లాగుకి కల్పించిన దుష్ప్రాపగాండా అధ్యక్షా అని మనవి చేసుకుంటున్నాను. నా మట్టుకి నేను సరదాగానే ఉంటాను! :)
సునీత, వాసు, బోనగిరి, ఆవకాయ - వోకే.
మనసుపలికే - కదా? :) ఇప్పుడే మీ ఐటీ వ్యవసాయం చూశాను, బాగుంది
దిష్టి (తెగులు అన్న మాట) తగల కుండా చూసుకోవటం ముఖ్యం.
నేను కూడా ఇంటి బాల్కనీ లో పంటలు (పువ్వులు, కూరగాయలు)పండించి చూసి, అనుభవించి ఆనందిస్తూ ఉంటాను.
ఒక పదేళ్ళ క్రితం 70-80 కుండీలు పెట్టి అన్ని రకాల మొక్కలు పెంచి ఎదిగిపోయిన నా పిల్లల చిన్న తనం తల్చుకుంటూ ఆనందించే దాన్ని.
అదిగో మా పెద్ద అమ్మాయి మీరు ఉంటున్న దేశం వచ్చేసి చదువుకుని, అక్కడి వరుడికే ఇచ్చి మేము పెళ్ళి చేస్తే మాకు ఒక మనవడిని ఇచి మమ్మల్ని తరింప చెయ్యాలని సిద్ధ పడ్డ తరుణం లో నేను అక్కడికి రావటం జరిగింది. మా మొక్కలన్నీ విరహం తో అనాధలై, పాపం కొన్ని వాడి పోయి, కొన్ని చచ్చి పోతే బాధ పడి మళ్ళీ ముందున్న పూనిక తో మొక్కలు వెయ్యలేక ఆగిపోయాను.
ఇదిగో మళ్ళీ ఇప్పుడు, మొన్ననే వచ్చి వెళ్ళిన మనవడు, మనవరాలి మురిపాలలొ మునిగి తేలి, ఆ బాధని మర్చిపోవటానికి మళ్ళీ తోట ధ్యాస లో పడ్డాను. ఇంతలో మీ గోంగూర తోట గురించి చదివి మరింత ఉత్సాహం తో పనికి ఉపక్రమించాను.
మీరిచ్చిన స్ఫూర్తి తొ మరిన్ని తోటలు తయారు అవుతాయని ఆశిద్దాము.
కానీ ఒక్క మాటండోయ్, ఎన్ని సాధించినా ఎంత ఎదిగినా నేలని చీల్చుకు వచ్చిన మొలక మురిపించినంత గా మనల్ని ఏది అలరించ లేదు అంటే అతిశయోక్తి కాదేమో కదా
బ్లాగ్ పేరు గుర్తు లేదు కానీ రూఫ్ గార్డెన్ పెంచిన ఒకావిడ తాలూకూ గార్డెన్ లింక్ ఒకటి ఆ మధ్యన చూసి దాచుకున్నానండి. చూడకపోయి ఉంటే చూడండి. గార్డెన్ చాలా బాగుంది.
http://kitchengardenofhyderabad.blogspot.com/2010/08/blog-post.html