అబ్బ .. వైసైపోతోంది

ఒక చోట బుడుగు అంటాడు, ఏదో మాట గబుక్కుని గుర్తుకి రాకపోతే .. అబ్బ వైసైపోతోంది .. అని.

ఏదన్నా ఒక కొత్త విషయం గురించి చెబితే మనవాళ్ళూ అదే మంత్రం జపిస్తూంటారు, అబ్బ వైసైపోతోంది ఇప్పుడింకా కొత్త విషయాలేం వంటపడతాయి? అని.

థియొడోర్ వాన్ కార్మన్ అని గొప్ప ఏరోనాటిక్సు పండితుడుండేవాడు. ఈయన ప్రసిద్ధిచెందిన కాళ్‌టెక్ వివిలో ఆచార్యుడుగా పని చేశారు. ఒకరోజు ఆయన వివి ప్రాంగణంలో హడావుడిగా నడిచి వెళ్తుంటే తోటి ఆచార్యులొకాయన ఎదురై, ఎక్కడికో అంత హడావుడిగా అనడిగారు. ఫలాని ఆచార్యులవారు మహచక్కగా టోపోలజీ చెబుతున్నాడు, ఆ క్లాసుకి వెళ్తున్నా అన్నారు ఈయన. మిత్రుడు ఆశ్చర్యపడి, ఏవిటీ ఈ వయసులో టోపోలజీ నేర్చుకుంటున్నావా? అనడిగారు (అప్పటికి వాన్ కార్మన్ వయసు అరవై పైనే). మరిప్పుడు కాకపోతే నేను చచ్చిపోయాక నేర్చుకోనా? అని చెప్పి హడావుడిగా క్లాసుకి వెళ్ళిపోయారు.

సరే, వాన్ కార్మన్ అంటే మహా మేధావి, ఆయన గొప్ప బుర్రకి ఎప్పటికప్పుడు ఏదో కొత్త విషయం కావాలి, అంచేత ఆయన ఈ లెక్కలోకి రాడంటారా? ఐతే మామూలు మనుషుల్ని గురించే చెప్పుకుందాం.

ఈ బ్లాగులో మా అప్ప (నాన్నగారు) గురించి చాలాసార్లే ప్రస్తావించాను. ఆయన జన్మరీత్యా తమిళులు. అదికూడా సరిహద్దు ప్రాంతం కాదు - నేటి తమిళనాడుకి నడిబొడ్డు అని చెప్పచ్చు. కాలేజి చదువయ్యేదాకా ఎప్పుడూ తమిళనాడు సరిహద్దు దాటినది కూడా లేదు. అట్లాంటిది విజయవాడలో బోటనీ లెక్చరరుగా స్థిరపడ్డారు. శాస్త్రీయంగా నేర్చుకోలేదు కానీ తెలుగు అనర్గళంగా మాట్లాడేవారు. చదివేవారు. ఆయనకి భాషలమీద ఉన్న మక్కువతో తన నలభయ్యో యేట హిందీ నేర్చుకోవాలని కోరిక కలిగింది. స్థానిక దక్షిణభారత హిందీ ప్రచారసభలో చేరి, ప్రాథమిక దగ్గర్నించీ ప్రవీణదాకా ఒకదాని తరవాత ఒకటి ఉత్తీర్ణులవుతూ వచ్చారు. ఆయనకి ఈ పని పూర్తి చెయ్యడానికి ఎనిమిదేళ్ళు పట్టింది. హిందీ కూడా అనర్గళంగా మాట్లాడేవారు. ఇంటరు విద్యార్ధులకి హిందీ ట్యూషను చెప్పేవారు. హిందీ పాఠశాల వార్షికోత్సవాలకీ వాటికీ హిందీలోనే ఉపన్యాసాలిచ్చేవారు.

సుమారు పదేళ్ళ కిందట ఒక మిత్రుని తలిదండ్రులు పిల్లల్ని చూడ్డానికి ఇక్కడికి అమెరికా వచ్చినప్పుడు పరిచయమయ్యారు. ఆయన అప్పటికి భారతీయ తంతి తపాలా వ్యవస్థలో అధికారి. వాళ్ళ పదవులు నాకు తెలియవు, కానీ మనకి తెలిసిన ఉదాహరణ చెప్పుకోవాలంటే, అదొక కంపెనీ ఐతే ఈయన వైస్ ప్రెసిడెంట్ అన్న మాట. ఈయన పై అధికారి మొత్తం భారతీయ పోస్టల్ డిపార్టుమెంటుకి అధికారి అన్న మాట. ఇంతకీ అసలు కథేంటంటే, ఆ తరవాత కొన్నాళ్ళకి చెన్నై వెళ్ళినప్పుడు, ఈ మావయ్యగారు రిటైరై చెన్నైలోనే ఉన్నారని తెలిసి వాళ్ళ ఇల్లు వెతుక్కుని వెళ్ళాను. నే వెళ్ళే సరికి గురువుగారు ముందు హాల్లో కూర్చుని వయొలిన్ మీద సంగీత సాధన చేస్తున్నారు. అరె, మనం అమెరికాలో కలిసినప్పుడు మీరు వయొలిన్ వాయిస్తారని తెలీదే అన్నాను. అవును, అప్పుడు వాయించలేదు, ఇప్పుడే నేర్చుకుంటున్నాను అన్నారు. రిటయిరై చెన్నై వచ్చాక, సరళివరుసల దగ్గర్నించీ మొదలెట్టి వయొలిన్ నేర్చుకుంటున్నారుట. నేను కలిసేప్పటికి అప్పుడే రెండేళ్లయింది. నిన్నుకోరి అని మోహనరాగ వర్ణం వాయించి వినిపించారు.

మొన్ననొక లేడీ డాక్టరుగారు కనిపించారు ఏదో మాఊరి ఫంక్షనులో, అంతకు ముందు పరిచయమే. ఏం చేస్తున్నారండి అన్నా పలకరింపుగా. రిటైరైపోయానండీ అన్నారు. అని చిన్నగా నవ్వి, మా యింటి దగ్గరే ఒక మంచి టీచరుగారు దొరికారండీ. అందుకని సంగీతం నేర్చుకుంటున్నా అన్నారు. భలే మంచి పని చేస్తున్నారు అని పైన చెప్పిన పోస్టలు మేస్టారి కథే చెప్పా. మన బ్లాగరులే ఉన్నారు చాలా మంది. కంప్యూటర్లు వారి వృత్తికాదు. జ్యోతిగారు, మాలగారు, మాలతిగారు, ఫణిబాబు గారు, రామకృష్ణరావుగారు .. కుతూహలంతో పని గట్టుకుని నేర్చుకుని, యథాశక్తి బ్లాగుతున్నారు.

అంచేత చాన్నాళ్ళుగా మీకేదైనా నేర్చుకోవాలని కుతూహల పడుతూన్నట్లైతే .. శుభస్యశీఘ్రం .. అర్జంటుగా మొదలెట్టెయ్యండి. వయసుదేముంది, దానిదారిన అది పైబడుతూనే ఉంటుంది. మనపని మనం చూసుకుందాం.