కబుర్లు - నవంబరు 16

వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ఈ వారంవారం కబుర్లు మొదలెట్టి ఏడాదైపోయింది. 52 కాదుగానీ ముప్ఫై రెండో ముప్ఫైమూడో లెక్కకొచ్చినాయి ఈ యేడాదిలోనూ .. సుమారు అరవై శాతం .. పర్లేదు.

మొన్న టెక్సస్ ఫోర్ట్ హుడ్‌లో జరిగిన ఘాతుక చర్య తరవాత మరోసారి బుర్ర స్తంభించింది. ఒకటి రెండేళ్ళకోసారి ఇలాంటి ఘాతుకాలు జరిగి జరిగి బుర్ర మొత్తం, ఇక స్పందన అనేది మిగలకుండా, శాశ్వతంగా స్తంభించిన స్థితిలో ఉండిపోయేలా .. పదేళ్ళ కిందట కోలంబైన్ .. మొన్నటికి మొన్న వర్జీనియా టెక్, ఇప్పుడిది, మధ్యమధ్య చిన్నా చితకా సంఘటనలు. ఇలాంటి సంఘటనలు జరిగినప్పుడల్లా మీడియా తైతక్కలు చిరాకు పుట్టిస్తున్నాయి. విర్జీనియా సంఘటన జరిగినప్పుడు వాళ్ళ కథనం .. కాల్పులు జరిపినతను కొరియెన్ సంతతికి చెందిన అమెరికను. అలాగే ఈ ఫోర్ట్ హుడ్ సంఘటనలో వారి కథనం .. ముస్లిము అయిన అమెరికను. అతను ముస్లిము అవడం వల్ల ఈ పని చేశాడా, లేక మతి స్థిమితం లేక చేశాడా? పైగా అతను వర్జీన్యాటెక్ లో చదివాట్ట .. ఇదిగో పులంటే అదిగో తోక అన్నట్టుగా ఉంటుందిక ఆ కథనం.

ఏదేమైనా, ప్రస్తుత అమెరికను సమాజం ఒక సంక్లిష్టమైన సంక్షోభం దిశగా పరిగెత్తుతున్నది. ప్రతీ విషయాన్నీ ఏకీలుకాకీలుగా విడగొట్టి పరిశీలించే పరిశీలకులకీ, వారి సలహాల మీద ఆధార పడే పాలకులకీ, ఈ సంఘ్టనలు భద్రతా సమస్యలుగాను, దేశ ప్రజల్ని పట్టి పిండుతున్న ఆర్ధిక సమస్య కేవలం వాలువీధి సమస్యలాగాను కనబడుతుంటే అది చూపు మందగించిన హ్రస్వదృష్టి తప్ప మరోటి కాదు. రక్తమజ్జలో పట్టి దేహమంతా వ్యాపిస్తున్న చీడని గుర్తించుకోలేక అక్కడో పట్టీ, ఇక్కడో కట్టూ వేసుకుంటూ వైద్యం చెయ్య చూస్తున్నారు.

మిషిగన్ రాష్ట్రంలో స్థానిక ఆర్ధిక పరిస్థితి మహాఘోరంగా పరిణమించింది. ఆహారం, రాబోయే చలికాలాన్ని తట్టుకునేందుకు వెచ్చదనం వంటి కనీసావసరాల కోసం ప్రజలు ఎప్పటికంటే పెద్దసంఖ్యలో ప్రభుత్వ సహాయంకోసం ఎదురుచూశ్తున్న పరిస్థితుల్లో, బడ్జెటు బేలెన్సు చెయ్యాలనీ, కొత్తపన్నులు వెయ్యకూడదనీ, ఇంకేదో పిండాకూడనీ ఇరు రాజకీయ పక్షాలూ బిర్రబిగుసుకుని కూర్చుని, ఉన్న పరిస్థితిని ఇంకా అధ్వాన్నం చేస్తున్నాయి. ఈసారి ఎన్నికల్లో అసలు మూడో ప్రత్యామ్నాయం ఒకటుండాలి, లండీ వెధవల్లారా, మీ ఇద్దర్నీ ఎన్నుకోము, అసలు ఒక నాలుగేళ్ళ పాటు రాష్ట్రానికి గవర్నరూ, అసెంబ్లీ రెండూ లేకుండా వుంటే అందరికీ సుఖంగా ఉంటుంది, మీ అందర్నీ (ఈ రాష్టరంలో ఉద్యోగాలు కోల్పోయిన లక్షలాది ప్రజల్లాగే) మీమీ ఉద్యోగాల్నించి తొలగిస్తున్నాం. పోండి, పోయి అనెంప్లాయ్‌మెంటు ఆఫీసులో నమోదు చేసుకోండి అని ఇంటికి పంపించాలి వెధవల్ని.

మొన్న స్నేహితులొకరు ఆసక్తికరమైన ప్రతిపాదన చేశారు - బ్లాగుల్లో నాస్టాల్జియా, హాస్యం, ఇలాంటి టైంపాస్, ఫీల్‌గుడ్ టాపిక్కులకి వచ్చిన స్పందన, ఏదైనా సీరియస్ విషయం కూలంకషంగా చర్చించడానికి ప్రయత్నించే టపాలకి అస్సలు రాదు అని. నాకు బ్లాగులంటే ఉన్న ఇష్టంతో యధావిధిగా నేను బ్లాగుల తరపున వాదించబోయాను. కానీ కొంచెం నింపాదిగా ఆలోచిస్తే వారు చెప్పింది నిజమే అనిపించింది. తరచూ రాస్తుండే వందలాది బ్లాగర్లలో, ఏమాత్రమైనా సీరియస్ అని చెప్పుకోగల బ్లాగులు పదో పన్నెండో ఉన్నాయి. వాటిలోకూడా, రాజకీయం, లేదా సమకాలీన విషయాల మీద రాసే బ్లాగుల్లో హాస్యం, వ్యంగ్యం ఫలించినంతగా విశ్లేషణ ఆలోచన కనబడవు. ఏదన్నా విషయాన్ని గురించి ఎవరన్నా కొంచెం లోతైన ఆలోచన చెయ్యబూనుకున్నా, అత్యవసరంగా అప్పటికి ఆ టాపిక్కు గొప్ప కాంట్రవస్రీ అయి కూర్చుంటుంది. దానికి వచ్చే వ్యాఖ్యలు, వాదోపవాదాలు, అతిత్వరగా ఎకసెక్కాల్లోకి, ఎత్తిపొడుపుల్లోకి, ఆఖరికి మూతి విరుపుల్లోకి దిగజారిపోతాయి. వుట్టినా కబుర్లు చెప్పుకుందాం అని కాకుండా, ఏమన్నా కాస్త విషయం మాట్లాడదాం, చర్చిద్దాం అని బ్లాగుల్లోకి వచ్చేవారికి ఏం ఉత్సాహం మిగుల్తుంది ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో? ఆలోచించాల్సిన విషయమే.

మొన్న జరిగిన స్టార్నైట్లో సినీకవి జొన్నవిత్తుల రామలింగేశ్వర్రావుగారు తెలుగువాణ్ణుద్దేశించి మాతృభాషని పట్టించుకోనాయనా అని దండకం రూపంలో ఉద్బోధించారు. అద్భుతంగా ఉంది. నాకు పాడ్డం చేతగాదు గానీ దీని అచ్చుప్రతి సంపాయించి భట్టి వేసే ప్రయత్నం చేస్తాను. దీని ప్రతి ఎవరికన్నా అందుబాటులో ఉంటే దయచేసి నాకో మాట చెప్పండి. మావూరి బ్లాగరి, బహుముఖ ప్రజ్ఞాశాలి జేప్స్ ఒకటిరెండేళ్ల కిందట రూపొందించిన ఈ లఘుచిత్రం మొన్ననే నా దృష్టికి వచ్చింది. మీరూ ఓ లుక్కెయ్యండి.