శనివారం కబుర్లు

సీరియల్ కథ ముగిసింది.
చనువున్న మిత్రులు కోప్పడ్డారు, ఈ సీరియల్ ఏంటి, అంతా ఒకేసారి పెట్టొచ్చుగా అని. ఒకరైతే ఏకంగా నాలుగు భాగాల్నీ క్రోడీకరించి పీడీఎఫ్ చేసి scribDలోకెక్కించి ఆ కోడ్ కూడా పంపించారు. వారి అభిమానానికి నమస్తే!

ఏంటి కథచదివిన భక్తజనులెవరూ మాట్లాడ్డం లేదు? మరీ షాకిచ్చేంత ఘోరంగాలేదనే నేననుకున్నా. బాగుందనో, లేక ఫలాని పార్టు నప్పలేదనో ఒక ముక్క చెబితే చాలా సంతోషిస్తా. ఇది కామెంట్లు దండుకునే ట్రిక్కు కాదు, నిజంగా పాఠకుల అభిప్రాయం తెలుసుకునేందుకే.

తోచీ తోచనమ్మ తోటికోడలు పుట్టింటికెళ్ళిందని సామెత.

శ్రావణమాసంలో ఆడాళ్లందరూ ఇంచక్కా శుక్కురార పేరంటాలకీ, ఆడా మొగా కలిసి పెళ్ళిళ్ళకీ హాజరైపోతూ ఉంటే, ఇక్కడ ప్రవాసంలో ఏ సంబరాలూ లేకుండా కూచున్న నేను, శనారం పొద్దున్నే లేచి కూచుని, ఏమీ తోచక, నా బ్లాగుల్నే పాత టపాలన్నీ ఒకసారి తిరగేస్తూ ఉంటే ..

ఏంటో నా రివ్యూల బ్లాగుని చూస్కుని కడుపు తరుక్కు పోయింది. నాకిష్టమైన వ్యాపకాలు, సంగీత శ్రవణం, పుస్తక పఠనం, సినిమా వీక్షణం .. వీటిని గురించి రాసుకోడానికి పెట్టుకున్న బ్లాగది. సినిమాలు చూసేస్తున్నాను గానీ ఏవీ రాయట్లేదు. పుస్తకాలు చదివేస్తున్నాను గానీ ఏవీ రాయట్లేదు. సంగీతం .. హమ్మ్, నా జీవితంలో అకస్మాత్తుగా ఏర్పడిన సంగీత లేమిని గురించి ఎంత తక్కువ చెప్పుకుంటే అంత మంచిది. ఇంతోటి రాయనిదానికి మళ్ళీ వీటికోసం వేరేగా ఇంకో బ్లాగెందుకు, ఈ ఖాళీ బ్లాగుని చూసినప్పుడల్లా కడుపు ఇంకాస్త తరుక్కు పోడానికి కాకపోతే నని .. విన్నవీకన్నవీ బ్లాగుని ఆపేస్తున్నా ఇవ్వాళ్టితో. ముందు జాగ్రత్తగా అందులోని టపాలన్నీ ఈ బ్లాగులోకి ఎక్కించేశా కామెంటుల్తో సహా.

మొన్ననే ఈ పుటల్లో నమ్మకం గురించి మాట్లాడుకున్నాం. ఒక్కోసారి అవతలి వాళ్ళకి మనమీదున్న నమ్మకం భలే పట్టి కుదిపేస్తుంది. ఒక స్నేహితుణ్ణి అతను బసచేసిన చోటినించి కారెక్కించుకుని ఇంకోచోటికి తీసుకు వెళ్ళల్సొచ్చింది. ఆయనకి పొద్దుటే కాల్చేసి ఫలాని సమయానికి అక్కడ ఉంటాను అన్నా. మళ్ళీ ఎందుకన్నా మంచిది అని ఇంటో బయల్దేరేముందు కాల్చేస్తానన్నా. మొదట చెప్పిన సమయానికి గంట ఆలస్యంగా చేరాను ఆయన ఉన్న చోటికి. ఆయన కనబడుతూనే, ఏమైందంటే .. అని మొదలెట్టాను. చెయ్యెత్తి నన్ను ఆగమన్నట్టు సైగచేసి, మీరేం చెప్పక్కర్లేదు, మీరు లేటయ్యారంటే ఏదో బలమైన కారణం ఉండే ఉంటుంది అన్నారాయన. డంగైపోయా. పోయిన శనారం ఇలాగే పొద్దున్నే లేచి డాన్సు క్లాసుకెళ్ళాలి. అస్సలు లేవబుద్ధి కాలా. మా గురువుగారికి కాల్చేసి, చేతికందినంత నిద్రని గొంతులో నింపుకుని, రాలేనండీ అన్నా. ఆవిడ ఎంతో హుందాగా, పోనీలే ఇంకోపూట కలుద్దాం అన్నారు. నాకే కొంచెం కూట్టి, ఏమైందంటే .. అని మొదలెట్టా. ఆవిడ వెంటనే, ఏం పర్లేదోయ్, ఇంకో పూట కలుస్తాముగా! అన్నారు. మళ్ళీ అవాక్కయ్యా.
మొన్ననే చెప్పుకున్నట్టు, నమ్మకం నిలబెట్టుకోడం అంత సులభం కాదు.

పొద్దుణ్ణించీ ముసురు, సన్నగా వాన. ఇవ్వాళ్టికి వొదిలేలా లేదు. ఏంటో అసలీ సంవత్సరం వేసవి వచ్చినట్టే లేదు. పట్టుమని ఒక్క రోజు కూడా తొంభై డిగ్రీలు దాటిన పాపాన పోలా. మళ్ళి చూస్తూ చూస్తుండగానే ఆకురాలు కాలం వచ్చేస్తుంది.

ఇవ్వాళ్ళ సొన్యా సొటొమయోర్ సుప్రీం కోర్టు న్యాయమూర్తిగా ప్రమాణస్వీకారం చేస్తున్నారు. తొలి లటీనో మహిళ. వారికి అభినందనలు. ఆవిణ్ణి ఈ పదవికి ధృవపరిచే తతంగం వ్యక్తిగత కంకాళాల బీభత్స దృశ్యాలేవీ బయటపడకుండా జరిగినందుకు హమ్మయ్య అనుకున్నా.

ఈ మధ్యన కొత్తవీ పాతవీ అన్నీ కలిపి చాలా తెలుగు కథల పుస్తకాలు చదివా. కథకులుగా కొమ్ములు తిరిగిన వాళ్ళవీ, పేర్గాంచిన వాళ్ళవీ, అభ్యుదయులవీ, విప్లవులవీ, ఇంకా ఎదుగుతున్న వాళ్ళవీ .. కానీ చాలా వెల్తిగా అనిపించింది. ఏంటీ చెత్త కథలు అనికూడా అనిపించింది చాలా సార్లు. ఇంతలో మొన్న నవోదయ నించి వచ్చిన బంగీలో పాలగుమ్మి పద్మరాజు గారి కథల సంపుటం బయటపడింది. ఈయన్ని గురించి గాలివాన, పడవప్రయాణం కథలు తప్ప వేరేమీ తెలీదు ఇప్పటిదాకా. ఓ ఉదయంపూట టీ చప్పరిస్తూ, కొత్త బ్లాగులేం కనబడక యధాలాపంగా పుస్తకం మధ్యలోకి తెరిచి ఒక కథ చదివాను. ఆ పూట ఆఫీసుకెళ్ళడం ఆలస్యమయింది.

అదీ సంగతి ప్రస్తుతానికి. మళ్ళీ కలుద్దాం