(Note: Please scroll down to read this review in Telugu)
Miss Sasha Kenkre presented her graduation performance in Bharatanatyam (Rangapravesam or Arangetram) on August 1, 2009 at Varner Hall Auditorium on the campus of Oakland University in Auburn Hills, MI. I should say, Sasha came out with flying colors. The show was put together and perfectly conducted by Sasha's Guru (teacher), Mrs. Sandhyasree Athmakuri. Sixteen year old Sasha will be starting her junior year at International Academy high school.
I was a bit late in arriving at the venue and locating the correct auditorium. Sasha was in the middle of a Jathiswaram when I entered the hall. The Jathiswaram was composed in Raga Hamsanandi. Sasha executed the complicated jathis with ease and poise. Her knack for hitting the samam right on the spot was quite impressive. This was followed by an innovative Sabdam. Sabdam, traditionally, is any poetic piece that is full of meaning, set to music, and tests the mettle of the dancer in the expressive arena. Sasha, paying tribute to her Marathi origins, chose a popular Tulsidas Bhajan, Sri Ramachandra Krupalu. The music was set in Ragamalika, a garland of ragas. Here again, it is meaningful that the three chosen ragas, Yamunakalyani, Darbarikanada and Bageshri are primarily Hindustani ragas, but also widely sung in contemporary South Indian musical repertoire. Sasha performed this piece well, rising to the challenges of the expressive phrases, bringing out the majesty of Sri Rama, as the wielder of powerful bow, blue-hued like the rain laden cloud, the one who broke Siva's great bow and married Sita, the one who is always gracious and kind.
Next came the center piece of the show, the Varnam. The chosen piece was in Huseni Ragam and Rupaka talam. The lyrics, E maayaladi, depict the emotions of a heroine who is quarrelsome with her lord. The lord is none other than Sri Krishna. The heroine questions his dubious deeds, asking which scheming woman had bewitched him. Sasha's movement was vivacious and greaceful in the complex jathis that intersperse the stanzas. Endowed with round expressive eyes, Sasha also brought out the emotional appeal of the lyric very well, shifting quickly between the mighty lord to the querulous heroine, and the various other characters. She also incorporated a brief depiction of the Prahlada story while describing the great deeds of the Lord. It gladdened a die-hard fan of tradition like me that such a traditional piece, set in traditional music, was performed according to original choreography by none other than Sandhya's own Guru, the late great Sri Swamimalai Rajarathnam Pillai. It was a treat indeed.
After a brief intermission of refreshments and socializing, the audience soon settled down again for the remainder of the program. Sasha came on stage with a padham dedicated to Lord Siva, the originator of our dance itself. It is fitting that this piece was composed in raga Revathi (the tune of the vedas) by one of our foremost contemporary composers Sri Tanjavur Sankara Ayyar. The piece was energetic and Sasha ably brought out the many facets of Lord Siva who is at once meditative and dancing, at once the most terrible and the most benevolent. It is also fitting that the most popular poem on Lord Siva, Namaste astu bhagavan Visvesvaraya (an excerpt from the vedas) is incorporated at the end of the piece, to bring out the universal manifestation of Siva's divinity.
This was followed by a piece on Devi, depicting the joyous dance of the feminine divinity. This piece, set in Kambhoji Ragam, matched the energy of the previous piece, step to step. The thillana chosen for this auspicious performance was the one in Mohana Kalyani by another great contemporary composer and violinist extraordinaire, Sri Lalgudi Jayaraman. Even though this was the fag end of the program, Sasha executed the vigorous piece as if she's just warming up to the theme - which is no mean feature. The program concluded with a joyous salutation to Shirdi Sai Baba and a traditional Mangalam.
If I were to describe the whole show in just two words - joyful and vivacious. Even while describing emotionally charged and austere items, there is a certain mischievous humor lurking in Sasha's personality that comes through. This enlivened her portrayals of the hurt heroine, the austere Siva and the joyfully dancing Devi. The other impressive aspect is her energy. I sincerely hope Sasha would continue her journey in this incredible artistic path - she certainly has a very able guide in her Guru, Sandhya.
It is wonderful that the music troupe is made up entirely of very talented local artistes. Mrs. Pavani Mallajosyula on vocals, ably supported by Kumari Sahitya Chamarthi, Mr. Jaisingam on Mrudangam and Mr. Sashidhar on Veena - are all much admired and dearly loved members of our own family. The program was very ably conducted by Mrs. Sandhyasree Athmakuri. Sasha's parents, Mrs. Shama Kenkre and Mr. Mahendra Kenkre must be congratulated for the excellent arrangements and flawless hospitality, as well as for their unflinching support to Sasha's dance pursuit. Sasha had certainly done them proud today.
The program was organized by Shama and Mahendra under the auspices of Natyadharmi Foundation, a not-for-profit cultural organization founded and run by Mrs. Sandhyasree Athmakuri.
ఆగస్టు ఒకటో తేదీన కుమారి శాష కేంక్రే భరతనాట్య రంగప్రవేశం చేసింది స్థానిక ఓక్లాండ్ యూనివర్సిటీవారి ఆడిటోరియంలో. శాష గురువుగారైన శ్రీమతి సంధ్యశ్రీ ఆత్మకూరి ఈ కార్యక్రమాన్ని రూపొందించి సమర్ధంగా నిర్వహించారు. పదహారేళ్ళ శాష, శమ మహేంద్ర దంపతుల కూతురు, ఈ సంవత్సరం ఇంటర్నేషనల్ ఎకాడెమీ హైస్కూల్లో జూనియర్ సంవత్సరంలో ప్రవేశిస్తోంది
కొంచెం గజిబిజిగా ఉండే ఆ ఆవరణలో సరైన ఆడిటోరియాన్ని వెతుక్కుని నేను చేరుకునేప్పటికి కార్యక్రమం మొదలై పోయింది. నేను హల్లో ప్రవేశించేప్పటికి శాష జతిస్వరం చేస్తోంది. హంసానంది రాగం. జతిస్వరంలో మాటలుండవు, పూర్తిగా నృత్తమే. అతి జటిలమైన నృత్త జతుల రీతుల్ని శాష సునాయాసంగా చేసి తన పటువు చాటుకుంది. ఒక జతుల వరుస పూర్తయినప్పుడల్లా సరిగ్గా తాళానికి తగ్గట్టు సమం తాడించటం అద్భుతంగా ఉంది. అటు తర్వాత ప్రసిద్ధి చెందిన తులసీ దాసు రచించిన శ్రీరామచంద్ర కృపాలు భజ మన అనే భజన గీతాన్ని శబ్దంగా ప్రదర్శించింది శాష. శబ్దం అంటే భావం కలిగిన అంశం. ఇది ఒక పద్యం కావచ్చు, ఏదైనా పాట కావచ్చు. తన మరాఠీ వారసత్వానికి తగినట్టు ఈ పాటకి యమునాకళ్యాణి, దర్బారీకానడ, బాగేశ్రీ అనే మూడు హిందుస్తానీ రాగాల్ని ఎంచుకున్నారు. తమాషా ఏంటంటే, సాంప్రదాయకంగా ఈ రాగాల్ని కర్ణాటక పద్ధతిలో కూడా విరివిగా పాడుతుంటారు. శ్రీరాముని తేజస్సుని, ధీరత్వాన్ని, నీలమేఘశ్యామత్వాన్నీ శాష చక్కగా అభినయించింది.
భరతనాట్య ప్రదర్శనకి తలమానికమైన అంశం వర్ణం. అంతేకాదు, నాట్యం చేసేవారి పస తేల్చే అంశం కూడాను. పరంపరాగతమైన ఈ సాంప్రదాయ నాట్యానికి ప్రతీకగా చక్కటి సాంప్రదాయ వర్ణాన్ని ఎంపిక చేసినందుకు శాషనీ, గురువుల్నీ చాలా అభినందిస్తున్నాను. పైగా, సంధ్యగారి గురువు, స్వర్గీయ స్వామిమలై రాజరత్నం పిళ్ళై గారు దీనికి స్వయంగా నాట్య రచన చేశారు. అనేక సాంస్కృతిక విషయాల్లో సాంప్రదాయ పద్ధతులంటే పరవశించే నావంటి వారికి శాష ఈ వర్ణాన్ని ప్రదర్శించిన తీరు బహు ముచ్చటగా ఉంది. నాయిక కలహాంతరిత. ఏ మాయలాడిరా నిన్ను మందు పెట్టి వశపరుచుకున్నదీ అని నాయకుణ్ణి వాకిటనే నిలదీస్తోంది. నాయకుడా, జగన్నాటక సూత్రధారియైన శ్రీకృష్ణుడు. అటు ఆయన మూర్తిమత్వాన్ని, ఇటు నాయిక ఓర్వలేని తనాన్ని చిన్నారి శాష బహు చక్కగా అభినయీంచిందనే ఒప్పుకోవాలి. గుండ్రటి మొహమూ, వెడల్పాటి కళ్ళతో చక్కటి భావప్రకటనా సౌలభ్యం ఉన్న శాష ఈ వర్ణంలోనే మధ్యలో క్లుప్తంగా ప్రహ్లాద చరిత్ర ఘట్టం కూడా ప్రదర్శించింది.
కొద్దిపాటి విరామం తరువాత శివుని స్తుతించే పదంతో తిరిగి కార్యక్రమం మొదలైంది. ఈ పాటని సమకాలీన వాగ్గేయకారులు శ్రీ తంజావూరు శంకరయ్యరు గారు రేవతి రాగంలో రచించారు. సందర్భోచితంగా పాట చివరిలో శివస్తుతియైన వేదశకలం, నమస్తే అస్తు భగవన్ విశ్వేశ్వరాయ, అంటూ శివుని విశ్వమూర్తిమత్వాన్ని తెలియచెప్పడం సముచితంగా ఉంది. ఈ అంశాన్ని ప్రదర్శించడంలో శాష గొప్ప చమత్కృతిని కనబరిచింది. ఒకవంక భస్మధరుడు, ఆదిభిక్షువు, సదాజపుడు అయిన పుట్టు సన్యాసినీ, మరొకవంక తన ఆనంద తాండవ పారవశ్యంలో సకల సృష్టికీ నాందిపలికిన విశ్వేశ్వరునీ, గరళం మింగి సకల లోకాలను కాపాడిన కరుణామయుడు నీలకంఠుణ్ణీ సమపాళ్లలో ప్రేక్షకుల కళ్ళముందు ఆవిష్కరించింది. దీని వెనువెంటనే దేవి ఆందంద తాండవ నాట్యం కాంభోజిరాగంలో. అటుపిమ్మట లాల్గూడి రచన మోహన కళ్యాణి తిల్లానా. ఈ మూడింటిలోనూ శాష కనబరిచిన పొంగి పొరలిన ఉత్సాహం, ఎల్లలు లేకుండా ఉప్పొంగే శక్తి, ప్రేక్షకుల్ని అబ్బురపరిచాయంటే అతిశయోక్తి కాదు. తుదిగా తమ కులదైవం షిర్డీ సాయినాథునికి నాట్యాంజలి సమర్పించి సాంప్రదాయకమైన మంగళంతో విజయవంతంగా తన రంగప్రవేశ పరీక్షలో ఉత్తీర్ణురాలైంది శాష.
మంచి భవిష్యత్తున్న ఈ చిరంజీవిన అడుగడుగునా ప్రోత్సహించడమే కాక, ఈనాటి కార్యక్రమానికి ఏర్పాట్లన్నీ బహు చక్కగా చేసిన శాష తలిదండ్రులు శమ, మహేంద్ర అభినందనీయులు. ఈ కార్యక్రమానికి సంగీత సహకారం అందించినవారందరూ స్థానికంగా పేరుపొందిన కళాకారులు కావడం ఒక విశేషం, మాకు గర్వకారణం. శ్రీమతి పావని మల్లాజోస్యుల గాత్రం, శ్రీ జయసింగం మృదంగం, శ్రీ శశిధర్ వీణ, కుమారి సాహిత్య చామర్తి గాత్ర సహకారంతో ప్రదర్శన రక్తి కట్టేందుకు శాషకి తోడ్పడ్డారు. కార్యక్రమాన్ని శాష గురువుగారైన శ్రీమతి సంధ్యశ్రీ ఆత్మకూరి గారు సమర్ధవంతంగా నిర్వహించారు.
ఈ కార్యక్రమం సంధ్య గారి పర్యవేక్షణలో, నాట్యధర్మి ఫౌండేషన్ బేనర్ కింద జరిగింది.
Miss Sasha Kenkre presented her graduation performance in Bharatanatyam (Rangapravesam or Arangetram) on August 1, 2009 at Varner Hall Auditorium on the campus of Oakland University in Auburn Hills, MI. I should say, Sasha came out with flying colors. The show was put together and perfectly conducted by Sasha's Guru (teacher), Mrs. Sandhyasree Athmakuri. Sixteen year old Sasha will be starting her junior year at International Academy high school.
I was a bit late in arriving at the venue and locating the correct auditorium. Sasha was in the middle of a Jathiswaram when I entered the hall. The Jathiswaram was composed in Raga Hamsanandi. Sasha executed the complicated jathis with ease and poise. Her knack for hitting the samam right on the spot was quite impressive. This was followed by an innovative Sabdam. Sabdam, traditionally, is any poetic piece that is full of meaning, set to music, and tests the mettle of the dancer in the expressive arena. Sasha, paying tribute to her Marathi origins, chose a popular Tulsidas Bhajan, Sri Ramachandra Krupalu. The music was set in Ragamalika, a garland of ragas. Here again, it is meaningful that the three chosen ragas, Yamunakalyani, Darbarikanada and Bageshri are primarily Hindustani ragas, but also widely sung in contemporary South Indian musical repertoire. Sasha performed this piece well, rising to the challenges of the expressive phrases, bringing out the majesty of Sri Rama, as the wielder of powerful bow, blue-hued like the rain laden cloud, the one who broke Siva's great bow and married Sita, the one who is always gracious and kind.
Next came the center piece of the show, the Varnam. The chosen piece was in Huseni Ragam and Rupaka talam. The lyrics, E maayaladi, depict the emotions of a heroine who is quarrelsome with her lord. The lord is none other than Sri Krishna. The heroine questions his dubious deeds, asking which scheming woman had bewitched him. Sasha's movement was vivacious and greaceful in the complex jathis that intersperse the stanzas. Endowed with round expressive eyes, Sasha also brought out the emotional appeal of the lyric very well, shifting quickly between the mighty lord to the querulous heroine, and the various other characters. She also incorporated a brief depiction of the Prahlada story while describing the great deeds of the Lord. It gladdened a die-hard fan of tradition like me that such a traditional piece, set in traditional music, was performed according to original choreography by none other than Sandhya's own Guru, the late great Sri Swamimalai Rajarathnam Pillai. It was a treat indeed.
After a brief intermission of refreshments and socializing, the audience soon settled down again for the remainder of the program. Sasha came on stage with a padham dedicated to Lord Siva, the originator of our dance itself. It is fitting that this piece was composed in raga Revathi (the tune of the vedas) by one of our foremost contemporary composers Sri Tanjavur Sankara Ayyar. The piece was energetic and Sasha ably brought out the many facets of Lord Siva who is at once meditative and dancing, at once the most terrible and the most benevolent. It is also fitting that the most popular poem on Lord Siva, Namaste astu bhagavan Visvesvaraya (an excerpt from the vedas) is incorporated at the end of the piece, to bring out the universal manifestation of Siva's divinity.
This was followed by a piece on Devi, depicting the joyous dance of the feminine divinity. This piece, set in Kambhoji Ragam, matched the energy of the previous piece, step to step. The thillana chosen for this auspicious performance was the one in Mohana Kalyani by another great contemporary composer and violinist extraordinaire, Sri Lalgudi Jayaraman. Even though this was the fag end of the program, Sasha executed the vigorous piece as if she's just warming up to the theme - which is no mean feature. The program concluded with a joyous salutation to Shirdi Sai Baba and a traditional Mangalam.
If I were to describe the whole show in just two words - joyful and vivacious. Even while describing emotionally charged and austere items, there is a certain mischievous humor lurking in Sasha's personality that comes through. This enlivened her portrayals of the hurt heroine, the austere Siva and the joyfully dancing Devi. The other impressive aspect is her energy. I sincerely hope Sasha would continue her journey in this incredible artistic path - she certainly has a very able guide in her Guru, Sandhya.
It is wonderful that the music troupe is made up entirely of very talented local artistes. Mrs. Pavani Mallajosyula on vocals, ably supported by Kumari Sahitya Chamarthi, Mr. Jaisingam on Mrudangam and Mr. Sashidhar on Veena - are all much admired and dearly loved members of our own family. The program was very ably conducted by Mrs. Sandhyasree Athmakuri. Sasha's parents, Mrs. Shama Kenkre and Mr. Mahendra Kenkre must be congratulated for the excellent arrangements and flawless hospitality, as well as for their unflinching support to Sasha's dance pursuit. Sasha had certainly done them proud today.
The program was organized by Shama and Mahendra under the auspices of Natyadharmi Foundation, a not-for-profit cultural organization founded and run by Mrs. Sandhyasree Athmakuri.
ఆగస్టు ఒకటో తేదీన కుమారి శాష కేంక్రే భరతనాట్య రంగప్రవేశం చేసింది స్థానిక ఓక్లాండ్ యూనివర్సిటీవారి ఆడిటోరియంలో. శాష గురువుగారైన శ్రీమతి సంధ్యశ్రీ ఆత్మకూరి ఈ కార్యక్రమాన్ని రూపొందించి సమర్ధంగా నిర్వహించారు. పదహారేళ్ళ శాష, శమ మహేంద్ర దంపతుల కూతురు, ఈ సంవత్సరం ఇంటర్నేషనల్ ఎకాడెమీ హైస్కూల్లో జూనియర్ సంవత్సరంలో ప్రవేశిస్తోంది
కొంచెం గజిబిజిగా ఉండే ఆ ఆవరణలో సరైన ఆడిటోరియాన్ని వెతుక్కుని నేను చేరుకునేప్పటికి కార్యక్రమం మొదలై పోయింది. నేను హల్లో ప్రవేశించేప్పటికి శాష జతిస్వరం చేస్తోంది. హంసానంది రాగం. జతిస్వరంలో మాటలుండవు, పూర్తిగా నృత్తమే. అతి జటిలమైన నృత్త జతుల రీతుల్ని శాష సునాయాసంగా చేసి తన పటువు చాటుకుంది. ఒక జతుల వరుస పూర్తయినప్పుడల్లా సరిగ్గా తాళానికి తగ్గట్టు సమం తాడించటం అద్భుతంగా ఉంది. అటు తర్వాత ప్రసిద్ధి చెందిన తులసీ దాసు రచించిన శ్రీరామచంద్ర కృపాలు భజ మన అనే భజన గీతాన్ని శబ్దంగా ప్రదర్శించింది శాష. శబ్దం అంటే భావం కలిగిన అంశం. ఇది ఒక పద్యం కావచ్చు, ఏదైనా పాట కావచ్చు. తన మరాఠీ వారసత్వానికి తగినట్టు ఈ పాటకి యమునాకళ్యాణి, దర్బారీకానడ, బాగేశ్రీ అనే మూడు హిందుస్తానీ రాగాల్ని ఎంచుకున్నారు. తమాషా ఏంటంటే, సాంప్రదాయకంగా ఈ రాగాల్ని కర్ణాటక పద్ధతిలో కూడా విరివిగా పాడుతుంటారు. శ్రీరాముని తేజస్సుని, ధీరత్వాన్ని, నీలమేఘశ్యామత్వాన్నీ శాష చక్కగా అభినయించింది.
భరతనాట్య ప్రదర్శనకి తలమానికమైన అంశం వర్ణం. అంతేకాదు, నాట్యం చేసేవారి పస తేల్చే అంశం కూడాను. పరంపరాగతమైన ఈ సాంప్రదాయ నాట్యానికి ప్రతీకగా చక్కటి సాంప్రదాయ వర్ణాన్ని ఎంపిక చేసినందుకు శాషనీ, గురువుల్నీ చాలా అభినందిస్తున్నాను. పైగా, సంధ్యగారి గురువు, స్వర్గీయ స్వామిమలై రాజరత్నం పిళ్ళై గారు దీనికి స్వయంగా నాట్య రచన చేశారు. అనేక సాంస్కృతిక విషయాల్లో సాంప్రదాయ పద్ధతులంటే పరవశించే నావంటి వారికి శాష ఈ వర్ణాన్ని ప్రదర్శించిన తీరు బహు ముచ్చటగా ఉంది. నాయిక కలహాంతరిత. ఏ మాయలాడిరా నిన్ను మందు పెట్టి వశపరుచుకున్నదీ అని నాయకుణ్ణి వాకిటనే నిలదీస్తోంది. నాయకుడా, జగన్నాటక సూత్రధారియైన శ్రీకృష్ణుడు. అటు ఆయన మూర్తిమత్వాన్ని, ఇటు నాయిక ఓర్వలేని తనాన్ని చిన్నారి శాష బహు చక్కగా అభినయీంచిందనే ఒప్పుకోవాలి. గుండ్రటి మొహమూ, వెడల్పాటి కళ్ళతో చక్కటి భావప్రకటనా సౌలభ్యం ఉన్న శాష ఈ వర్ణంలోనే మధ్యలో క్లుప్తంగా ప్రహ్లాద చరిత్ర ఘట్టం కూడా ప్రదర్శించింది.
కొద్దిపాటి విరామం తరువాత శివుని స్తుతించే పదంతో తిరిగి కార్యక్రమం మొదలైంది. ఈ పాటని సమకాలీన వాగ్గేయకారులు శ్రీ తంజావూరు శంకరయ్యరు గారు రేవతి రాగంలో రచించారు. సందర్భోచితంగా పాట చివరిలో శివస్తుతియైన వేదశకలం, నమస్తే అస్తు భగవన్ విశ్వేశ్వరాయ, అంటూ శివుని విశ్వమూర్తిమత్వాన్ని తెలియచెప్పడం సముచితంగా ఉంది. ఈ అంశాన్ని ప్రదర్శించడంలో శాష గొప్ప చమత్కృతిని కనబరిచింది. ఒకవంక భస్మధరుడు, ఆదిభిక్షువు, సదాజపుడు అయిన పుట్టు సన్యాసినీ, మరొకవంక తన ఆనంద తాండవ పారవశ్యంలో సకల సృష్టికీ నాందిపలికిన విశ్వేశ్వరునీ, గరళం మింగి సకల లోకాలను కాపాడిన కరుణామయుడు నీలకంఠుణ్ణీ సమపాళ్లలో ప్రేక్షకుల కళ్ళముందు ఆవిష్కరించింది. దీని వెనువెంటనే దేవి ఆందంద తాండవ నాట్యం కాంభోజిరాగంలో. అటుపిమ్మట లాల్గూడి రచన మోహన కళ్యాణి తిల్లానా. ఈ మూడింటిలోనూ శాష కనబరిచిన పొంగి పొరలిన ఉత్సాహం, ఎల్లలు లేకుండా ఉప్పొంగే శక్తి, ప్రేక్షకుల్ని అబ్బురపరిచాయంటే అతిశయోక్తి కాదు. తుదిగా తమ కులదైవం షిర్డీ సాయినాథునికి నాట్యాంజలి సమర్పించి సాంప్రదాయకమైన మంగళంతో విజయవంతంగా తన రంగప్రవేశ పరీక్షలో ఉత్తీర్ణురాలైంది శాష.
మంచి భవిష్యత్తున్న ఈ చిరంజీవిన అడుగడుగునా ప్రోత్సహించడమే కాక, ఈనాటి కార్యక్రమానికి ఏర్పాట్లన్నీ బహు చక్కగా చేసిన శాష తలిదండ్రులు శమ, మహేంద్ర అభినందనీయులు. ఈ కార్యక్రమానికి సంగీత సహకారం అందించినవారందరూ స్థానికంగా పేరుపొందిన కళాకారులు కావడం ఒక విశేషం, మాకు గర్వకారణం. శ్రీమతి పావని మల్లాజోస్యుల గాత్రం, శ్రీ జయసింగం మృదంగం, శ్రీ శశిధర్ వీణ, కుమారి సాహిత్య చామర్తి గాత్ర సహకారంతో ప్రదర్శన రక్తి కట్టేందుకు శాషకి తోడ్పడ్డారు. కార్యక్రమాన్ని శాష గురువుగారైన శ్రీమతి సంధ్యశ్రీ ఆత్మకూరి గారు సమర్ధవంతంగా నిర్వహించారు.
ఈ కార్యక్రమం సంధ్య గారి పర్యవేక్షణలో, నాట్యధర్మి ఫౌండేషన్ బేనర్ కింద జరిగింది.
Comments
నాట్యధారి ఫౌండేషన్ బానర్ నుంచి మరో ఆణిముత్యం వెలువిడిందన్నమాట. వీటికి తోడుగా కార్యక్రమం యొక్క చిత్రాలు పెడితే బాగుండునేమో!!
నాట్యరంగప్రవేశాన్ని నేనెప్పుడూ చూళ్లేదుగానీ, హిందూస్తానీ నేర్చుకుంటున్న కొందరు పిల్లల మరియు పెద్దల తొలి కచేరీకి వెళ్లాను. ఇలాంటి ఆనందమే కలిగింది. వాళ్లకది తొలి కచేరీ కావచ్చేమోగాని, చూసిన నా కలా అనిపించలేదు. వాళ్లు చేసే పొరబాటులను గుర్తించగలిగేంత జ్ఞానం నాకు లేకపోవడం, కొన్ని రాగాలను గుర్తుపట్టగలిగే శక్తి, గాత్రధారలో శ్రావ్యతలో పొరబాట్లను గుర్తించగలిగే పాటి సహజజ్ఞానం వుండటం - ఈ మూడూ కలిసి మంచి అనుభూతిని మిగిల్చాయి. మొత్తానికి, మంచి సాధన తరువాత ఆత్మవిశ్వాసంతో చేసే తొలి ప్రదర్శన, చేసేవారికీ చూసేవారికీ కూడా చాలా మధురమైన భావోద్వేగాలను కలిగిస్తుందని మాత్రం అర్థమయింది.