జీతం కోసం ఉద్యోగం చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదనుకోండి, మీరేంచేస్తారు?
ఒకసారి ఈ పరిస్థితిని ఊహించుకోండి.
మీ ప్రస్తుత జీవితంలో మిగతా విషయాలన్నీ అలాగే ఉంటాయి మారకుండా. ఇప్పుడు మీకొస్తున్న జీతం (పోనీ స్వంత వ్యాపారం ఉన్నవారైతే, దాని ద్వారా మీకొచ్చే సంపాదన) రెండు వారాలకోసారో, నెలకోసారో మీ బేంకెకౌంటులో జమయిపోతోంది. పొద్దున్నే లేవంగానే హమ్మో ఆ ప్రాజెక్టు ఏ స్థితిలో ఉందో, ఇవ్వాళ్ళ ఎనిమిదింటికల్లా బాసుకి రిపోర్టు ఇవ్వాలి, లేకపోతే పది గంటలకి విదేశీ క్లయంట్లతో విడియో కాన్ఫరెన్సుంది, హబ్బ ఈ ట్రాఫిక్కులో పడి గంట సేపు కొట్టుకోవాలి .. ఇలాంటి వత్తిళ్ళు ఏమీ లేవు.
ఇలాంటి పరిస్థితిలో మీ సమయంతో మీరేం చేస్తారు?
ఊహ తెలిసిన నాటి నుండీ మన జీవితం ఏదో ముందే నిర్దేశించిన మార్గంలో నడిచిపోతున్నట్టే ఉంటుంది. ఏదో ఎక్కడో ఒకటీ అరా తప్పించి, మనం చేసే ప్రతీపనీ, వేసే ప్రతీ అడుగూ ఒక మంచి ఉద్యోగం సంపాయించుకోడానికే. ఎందుకంటే? మంచి ఉద్యోగం వస్తే, తగినంత జీతం వస్తుంది. జీవితం సుఖంగా ఉంటుంది. తగినంత జీవితం అంటే? జీవితం సుఖంగా ఉండటం అంటే?
నా మట్టుకి నాకు ఎంత సంపాదన ఉన్నా, రోజులో కొంచెం సేపయినా మంచి సంగీతం వినడమూ, పడుకోబోయే ముందు ఏదన్నా ఒక పుస్తకం చదువుకోవడమూ జరక్క పోతే మహా వెలితిగా ఉంటుంది. అలాగే కొందరికి తమ పిల్లలతో గడిపే సమయం విలువైనది కావచ్చు. ఇంకొకరికి వారి గోల్ఫు ఆట అదే తృప్తినివ్వచ్చు. ఒకేళ జీతం కోసం అఫీసుకి వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేకపోతే రోజంతా ఇదే పని చేస్తూ కూర్చుంటామా? అసలు ఎవరైనా రోజంతా సంగీతం వినగలరా? మాంఛి సస్పెన్సు థ్రిల్లరైతే వొదిలి పెట్టకుండా ఇరవైనాలుగ్గంటలూ ఏకబిగిని చదివేస్తామేమో కానీ అదే పనిగా ప్రతీ రోజూ చెయ్యలేము కదా. అలాగే గాల్ఫయినా, పిల్లల్తో ఆడుకోవడమైనా, ఇంకేదైనా.
పిచ్చెక్కదూ?
జీతం కోసం ఉద్యోగం చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదనుకోండి, మీరేంచేస్తారు?
ఒకసారి ఈ పరిస్థితిని ఊహించుకోండి.
మీ ప్రస్తుత జీవితంలో మిగతా విషయాలన్నీ అలాగే ఉంటాయి మారకుండా. ఇప్పుడు మీకొస్తున్న జీతం (పోనీ స్వంత వ్యాపారం ఉన్నవారైతే, దాని ద్వారా మీకొచ్చే సంపాదన) రెండు వారాలకోసారో, నెలకోసారో మీ బేంకెకౌంటులో జమయిపోతోంది. పొద్దున్నే లేవంగానే హమ్మో ఆ ప్రాజెక్టు ఏ స్థితిలో ఉందో, ఇవ్వాళ్ళ ఎనిమిదింటికల్లా బాసుకి రిపోర్టు ఇవ్వాలి, లేకపోతే పది గంటలకి విదేశీ క్లయంట్లతో విడియో కాన్ఫరెన్సుంది, హబ్బ ఈ ట్రాఫిక్కులో పడి గంట సేపు కొట్టుకోవాలి .. ఇలాంటి వత్తిళ్ళు ఏమీ లేవు.
ఇలాంటి పరిస్థితిలో మీ సమయంతో మీరేం చేస్తారు?
ఊహ తెలిసిన నాటి నుండీ మన జీవితం ఏదో ముందే నిర్దేశించిన మార్గంలో నడిచిపోతున్నట్టే ఉంటుంది. ఏదో ఎక్కడో ఒకటీ అరా తప్పించి, మనం చేసే ప్రతీపనీ, వేసే ప్రతీ అడుగూ ఒక మంచి ఉద్యోగం సంపాయించుకోడానికే. ఎందుకంటే? మంచి ఉద్యోగం వస్తే, తగినంత జీతం వస్తుంది. జీవితం సుఖంగా ఉంటుంది. తగినంత జీవితం అంటే? జీవితం సుఖంగా ఉండటం అంటే?
నా మట్టుకి నాకు ఎంత సంపాదన ఉన్నా, రోజులో కొంచెం సేపయినా మంచి సంగీతం వినడమూ, పడుకోబోయే ముందు ఏదన్నా ఒక పుస్తకం చదువుకోవడమూ జరక్క పోతే మహా వెలితిగా ఉంటుంది. అలాగే కొందరికి తమ పిల్లలతో గడిపే సమయం విలువైనది కావచ్చు. ఇంకొకరికి వారి గోల్ఫు ఆట అదే తృప్తినివ్వచ్చు. ఒకేళ జీతం కోసం అఫీసుకి వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేకపోతే రోజంతా ఇదే పని చేస్తూ కూర్చుంటామా? అసలు ఎవరైనా రోజంతా సంగీతం వినగలరా? మాంఛి సస్పెన్సు థ్రిల్లరైతే వొదిలి పెట్టకుండా ఇరవైనాలుగ్గంటలూ ఏకబిగిని చదివేస్తామేమో కానీ అదే పనిగా ప్రతీ రోజూ చెయ్యలేము కదా. అలాగే గాల్ఫయినా, పిల్లల్తో ఆడుకోవడమైనా, ఇంకేదైనా.
పిచ్చెక్కదూ?
జీతం కోసం ఉద్యోగం చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదనుకోండి, మీరేంచేస్తారు?
Comments
ఇప్పుడైతే నెలలో ఒకరోజే ఫౌండేషన్ ద్వారా homes కి వెళ్లి చిన్నపిల్లలతో గడపగలుగుతున్నాను... ఉద్యోగం చేసే పని లేకపోతే... ఇంకా ఇదే నా ఫుల్ టైం పని అయిపోతుంది. ఇంకా వాళ్ళకోసం చేయాల్సిన చాలా పనులకి అప్పుడు తగినంత సమయం వెచ్చించగలుగుతాను.
నాకు సంగీతమన్నా కుడా చాలా ఇష్టం... ఎప్పుడూ వింటూనే ఉంటాను... డ్రైవింగ్ లో కుడా. వయొలిన్ నేర్చుకోవాలనే నా కోరిక తీర్చుకోటానికి సమయం కేటాయిస్తాను.
ఇంకా ఇలాంటి చిన్న చిన్న కోరికలు, ఆలోచనలు చాలా ఉన్నాయి మైండ్ లో...
ఇప్పుడు ఉద్యోగం చేస్తున్నా... ఏదో ఒక రోజు ఆ ఉద్యోగం మానేసి నాకిష్టమైన ఈ పనులన్నీ చేసుకుంటాను.
ఇష్టమైన పనులు చేయడానికి ప్రతి ఒక్కరూ టైము కేటాయించుకోవాల్సిందే!కానీ "పని " అంటూ లేకపొతే రోజంతా అభిరుచులకు కేటాయిస్తే మీరన్నట్లు పిచ్చి ఎక్కడం ఖాయం. అప్పుడు మళ్ళీ మనల్ని బిజీగా ఉంచే మరో పని (అది ఖచ్చితంగా డబ్బుకి సంబంధించిందే , ఉద్యోగమో, వ్యాపారమో అయి ఉంటుంది చూడండి) వెదుక్కుంటాం.
సాయంత్రం 5-6 గంటలకు వాకింగ్ కు వెళ్ళేవాడిని. దాదాపు ఒక గంట సేపు వాకింగ్ చేసిన తర్వాత, మరో గంట సేపు ప్రశాంతంగా స్నానం చేసేవాడిని. ఈ తతంగమంతా అయ్యేసరికల్లా డిన్నర్ టైం అవుతుంది. డిన్నర్ అయిన తర్వాత తెలుగు బ్లాగులు చదివేవాడిని లేదా మళ్ళీ ఏదో ఒక తెలుగు సినిమా చూసేవాడిని. జీతం మాత్రం ఠంచనుగా ఒకటోతారీఖు బ్యాంకు అకౌంట్ లో పడిపోయేది.
నిజం చెప్పొద్దూ, ఈ మాత్రం దినచర్య కు కూడా నాకు రోజుకు ఇరవై నాలుగ్గంటలు సరిపోయేవి కాదు.
నాకు ఆ లైఫ్ చాలా బాగా నచ్చింది. మళ్ళీ నాకు అటువంటి లైఫ్ వస్తే ఛస్తే వదులుకోను.
http://lekhini.org
సుజాత గారు, బాగా చెప్పారు.
నాగ ప్రసాద్ గారు, మీరు చాలా అదృష్టవంతులు. మీ కీ భాగ్యం మళ్ళీ మళ్ళీ కలగాలని ఆశిస్తున్నాను.
ఏపని లేకుంటే నాకైతే పిచ్చెక్కుతుంది..
ఊహ తెలిసినప్పణ్ణించీ, వేసవి సెలవలు వస్తున్నాయి అని ఎదురు చూడ్డం, ఆ సెలవల్లో అది చేద్దాం, ఇది చేద్దాం అని ఉవ్విళ్ళూరడం, చివరికి సెలవలు ఎలా గడిచిపోయాయంటే.. ఏమో!
ఆ సెలవల్లాగే ఆదివారాలూ, ఇప్పుడైతే రెండ్రోజుల వీకెండ్లూ. ఎన్ని వీకెండ్లు గడిచాయి ఉద్యోగంలో చేరాకా? ప్రతీ వారం అది చేద్దాం, ఇది చేద్దాం అని ఎన్ని ప్లాన్లు వేసి ఉంటాను? అందులో ఎన్ని నిజంగా చేసి ఉంటాను!
కాబట్టి ’అలా సెలవలు దొరికితే ఏం చేస్తాం’ అన్న ప్రశ్న దండుగ అనిపిస్తుంది నాకు. జీవితమంతా సెలవలు దొరికినా ఇప్పటివరకూ గడిచిన సెలవలు ఎలాగో అవీ అలాగే.
ఇలాంటి ప్రశ్నలు ఎదురైనప్పుడే నాకు జీవితంలో తారసపడ్డ కొందరు ప్రత్యేక వ్యక్తులు గుర్తొస్తారు. వాళ్ళు చూడ్డానికి చాలా అమాయకులు. నా అంత తెలివైనవాళ్ళు మాత్రం ఖచ్చితంగా కారు.
ఒకాయన మా నాన్నగారి స్నేహితుడు. ఎమ్మార్వోగా పనిచేసేవారు. ముగ్గురు చిన్నపిల్లలు. ఒకసారి ఆయనమీద కుట్ర జరిగి ఉద్యోగంలోంచి సస్పెండయ్యారు. ఖాళీ. మా ఊరుకి (వాళ్ళ అత్తగారి ఊరు) వచ్చి కుటుంబ సమేతంగా నెలలతరబడి ఉండిపోయారు. రోజూ రామకృష్ణామఠానికి వెళ్ళేవారు. మంచి పుస్తకాలు చదివేవారు. ధ్యానం చేసేవారు.
మా ఇంటికి ఆయనా, వాళ్ళావిడా కలిసివస్తే, ఆవిడ మా అమ్మదగ్గర దు:ఖపడుతూ ఉండేది. ఆయన మాత్రం నిబ్బరంగా ఉండేవారు. ‘ఇలా నా ఉద్యోగం పోకపోతే నేనింత చక్కగా ఈ పుస్తకాలన్నీ చదివి, ఇలా ధ్యానం చేసుకోగలిగేవాణ్ణా? ఎంత మంచి అవకాశం దొరికిందో చూడు. ఆ పుస్తకాల్లో చెప్పినవన్నీ మర్చిపోయి ఎందుకేడుస్తావు? అవన్నీ అబద్ధమని నీ ఉద్దేశ్యమా?’ అనేవారు ఆవిడతో. ఆయన మాటలకి మేము షాకయ్యేవాళ్ళం.
ఇంతకీ జరిగిందేమిటంటే, ఆయన మీద అభియోగాలు తొలగి ఆ ఉద్యోగం మళ్ళీ వచ్చింది. కానీ ఉద్యోగంలో చేరిన కొద్దిరోజుల్లోనే హఠాత్తుగా అయనకి హార్టెటాకొచ్చి పోయారు.
చేతిలో ఉన్న సమయాన్ని సద్వినియోగం చేసుకోగల ‘సంసిద్ధత’ ఉండడం చాలా గొప్ప విషయం. ఆ సంసిద్ధత ఉన్నవాళ్ళు ‘అప్పుడేం చేద్దాం’ అని ఆలోచించరు అనుకుంటాను.
నాకు తెలిసిన మరొకాయనకి వాళ్ళ గురువుగారు ఒక సూక్తి చెప్పారట. ‘గృహీత ఇవ కేశేషు మృత్యునా ధర్మమాచరేత్’. మృత్యువు నీ జుట్టు పట్టుకుని లాగేస్తోంది అన్న తొందరతో చెయ్యాల్సిన కర్తవ్యాన్ని నిర్వర్తించు అని దానికి భావం. ఆయన తన జీవితంలో ఆ సూక్తిని నూటికి నూరు శాతం ఆచరించారు. అదంతా చెప్పాలంటే పెద్ద కథ. కాబట్టి ఇక్కడికి ఆపేస్తాను.
నా వరకు నేనైతే గిటార్ క్లాసులకు రోజూ ఒక గంట కేటాయిస్తాను. చిత్ర లేఖనం, గాత్రం మరింత సాధన చేస్తాను...ఏదైనా యాడ్ ఏజెన్సి లో ఫ్రీలాన్సర్ గా క్రియేటివ్ ఐడియాస్ విభాగంలో పని చేస్తాను.
ప్రపంచాన్ని చుట్టేస్తా.
ఎక్కువ సేపు ఇంటర్నెట్టుతో గడుపుతాను.
ఆధ్యాత్మిక జీవితాన్ని ప్రారంభిస్తాను.
మంత్రం తీసుకుంటాను.
ఒక చిన్న తోట పెంచుతాను.
విశాఖపట్నానికి పెట్టేబేడా సర్దుకుంటాను.
అమ్మా నాన్నలకి తోడుగా ఉంటాను.
ఎక్కడైనా ఉచితంగా ఉద్యోగం కూడా చేసిపెడతాను.
తిండికీ నిద్రకీ కాక ఇంకా టైము మిగిలితే అంబాన్నీల్ల సంపాదించలేదని ముందు తరాలని తిట్టటం...
ఇక్కడ ఇలా పుట్టించినందుకు దేవుడిని తిట్టటం..
అవినీతి అని , రోడ్లని వేయలేదని ప్రభుత్వాన్ని తిట్టటం...
అది కాకపోతే పరువుగా తన మానాన తను బ్లాగు రాసుకుంటున్నవాడిని చూసి తిట్టటం...
ఎన్ని పనులో...శుభలగ్నం సినిమాలో ఆమని చెప్పినట్టు
ఐనా మీకీ సందేహం ఇప్పుడెందుకొచ్చిందీ?, అంధ్రదేశం లో చదువు పేరిట, పోటీ పరీక్షలకి తయారవ్వటం పేరిట ఈ పనులుచేస్తున్నవారెవ్వరూ తారసపడలేదు?
మొదటి కొద్దినెలలు మాబాగా ఉంటుంది ఆ తరువాత మొదలవుతుంది కధ. కష్టపడి సాధించిన దానికీ అప్పనంగా ఒళ్ళో పడ్డదానికీ రుచిలో చాలా తేడా ఉంటుంది..
అపర కుబేరుడయినా పని లేకుంటే పిచ్చోడవటం ఖాయం...
ఇకపోతే అంత టైం దొరికితే, అబ్బో చాలా ఉన్నాయండీ.. ఇది అని చెప్పను కానీ, ఇప్పుడు నా ఆఫీస్లో కుర్చీకి ఉన్న చక్రాలు అప్పుడు నా కాళ్ళకు కట్టేసుకుంటాను. సొంత వాహనం ఉపయోగించను. భారతదేశం మొత్తం తిరుగుతాను. అన్ని రకాల వ్యక్తుల్నీ కలుస్తాను. అలా తిరిగటం వల్ల ప్రస్తుతం నేను నా అభిరుచులు అనుకుంటున్నవి మారచ్చు. వేరే పని అన్నిటికంటే ఎక్కువ నచ్చవచ్చు. ముఖ్యమైనది అనిపించవచ్చు. అప్పుడు ఆ 'పని' ఖచ్చితం గా చేస్తాను అని మాత్రం చెప్పగలను.
అదే నన్ను జాయిన్ చెయ్యాల్సి వస్తుంది.
మనం ఏం .ఏ సోషల్ వర్క్ చదివాం కాబట్టి వద్దునుకున్న సమాజం గురించి ఆలోచిస్తో ఏదొకటి చేయాలనిపిస్తోంది కాబట్టి నా పరిధి లో నచిన కార్యక్రమాలు చేస్తాను తప్పకుండ .చేయాల్సినవి చాలానే
వున్నాయండి .నిజానికి ఏదో సాధించాలనే తపనతోనే ఈ వుద్యోగం .
జీవితం కోసం సద్యోగం [ అదే మంచిపనులతో కాలక్షేపం ] చేస్తానేమో
ఆలోచించాల్సిన విషయమే
regards
jayabharath