కబుర్లు - డిశంబరు 1

సుమారు ఆగస్టు నెలనించీ ఎడతెరిపి లేని పని. మధ్యలో వారాంతాల విశ్రాంతి దొరుకుతూ ఉన్నా, సర్వాంతర్యామి లాగా పని వత్తిడి నొక్కుతూనే ఉంది, పూర్తిగా విశ్రాంతి తీసుకోనీకుండా. మొత్తానికి ఆ పని ఒక కొలిక్కి చేరింది. పూర్తిగా సఫలమయిందో లేదో అప్పూడే తెలియదు గానీ .. కర్మణ్యేవాధి కారస్తే అన్నట్టు .. నేను చెయ్యగల భాగం పూర్తయింది. సరిగ్గా ఆ సమయానికే ఈ ప్రత్యేక శలవుదినాలూ కూడుకుని, కాస్త మనసుకీ శరీరానికీ ఆరాం దొరికింది.

థేంక్సు గివింగ్ పండక్కి అమెరికను చరిత్రలో సంస్కృతిలోఒక ప్రత్యేక స్థానం ఉంది. దీని చారిత్రక నేపథ్యం తెలుసుకో దలచిన వారు వికీలో చదువుకోవచ్చు. నేను చూసినంతలో ఇది కుటుంబం అందరూ కలిసి జరుపుకునే పండుగ. అమెరికను ప్రజలకి కుటుంబం అంటే లెక్ఖ లేదు అనే భ్రమ ఒకటి మనవాళ్ళల్లో కనిపిస్తుంది. ఇది నిజం కాదు. ఎక్కువ శాతం అమెరికన్లు కుటుంబానికి చాలా ప్రాధాన్యత నిస్తారు. ఈ థేంక్సుగివింగ్ పండగ కోసం వందల వేల మైళ్ళయినా ప్రయాణం చేసి అమ్మమ్మ తాతయ్యల ఇంటికో, మామ్మ తాతయ్యల ఇంటికో చేరుకుంటారు. పొద్దుటినించీ రకరకాల వంటలు చేస్తారు. భోజనానికి ముందు కుటుంబ సభ్యులందరూ ఒకరి తరవాత ఒకరు, ఆ పరమాత్మునికి కృతజ్ఞతలు విన్నవించుకుంటారు, తమ తమ జీవితాల్లో వివిధ వరాలు పొందినందుకు. పేరుకి దీన్ని థేంక్సు గివింగ్ డిన్నరు అంటారు గానీ తిండి సంరంభం మధ్యాన్నం ఏ మూడింటికో మొదలవుతుంది. ఇహ రాత్రి జనాలకి ఓపిక ఉన్నంతవరకూ తినడం తాగడం కొనసాగుతుంది. టర్కీ కోడి, మంచి గుమ్మడికాయతో పై, క్రాంబెర్రీ (మన వాక్కాయల్లాగా ఉంటాయివి .. అన్నట్టు మన భాస్కర్ తమ్ముడు వాక్కాయ పప్పు చెయ్యడం రాయొచ్చు నలభీమపాకంలో) రెలిష్, బ్రెడ్డు ముక్కల్లో రకరకాల దినుసులు కలిపి చేసే స్టఫ్ఫింగ్ .. ఇవి థేంక్సు గివింగ్ భోజనంలో తప్పని సరిగా ఉండే సాంప్రదాయకమైన వంటకాలు.

మా యింటో థేంక్సుగివింగు కోసం ప్రత్యేకంగా చేసినదేం లేదు. అంతకు ముందు రాత్రి రేడియోలో ముంబాయి దాడి వార్తలు తెలుసుకున్న దగ్గర్నించీ మనసు మనసులో లేక ఆ రోజంతా అలజడిగానే గడిచింది. ఇహ ఇలా లాభం లేదని, కొంచెం చైతన్యం కావాలని ఒక అయిదారు స్నేహితుల కుటుంబాలని శనివారం రమ్మని ఆహ్వానించాము. శుక్రవారం అంతా పడి పడి వంటలు చేశాం. ఇక్కడ ఇంకో సదుపాయం వచ్చే పాట్లక్ అని వచ్చే అతిథులు కూడా ఒక్కో వంటకం తీసుకొస్తారు, గృహస్తులే మొత్తం వంట బాధ్యత తీసుకోకుండా. పిల్లాజెల్లాతో ఏడింటికల్లా అందరూ వచ్చేశారు. రెండేళ్ళ నించీ పదేళ్ళ వయసు మధ్య అరడజను మంది పిల్లలు చేరేప్పటికి ఇంట్లోనే ఒక పార్కు వాతావరణం వచ్చేసింది. పరిచయాలు, కబుర్లు, ఇక్కడ ఎకానమీ గురించీ, ముంబాయి దాడి గురించీ పరామర్శలు .. షడ్రుచులతో బ్రహ్మాండమైన భోజనం .. అటుపైన సుమారు గంట సేపు పెద్దలందరూ కూడా పిల్లలై పోయారు .. తెలుగు మూకాభినయ పోటీలు. Dumb Charades .. ఇప్పటికింకా నా వయసు నిండా పదహారే, వెన్నుపూస ఘల్లు ఘల్లు మన్నదే ఇత్యాది సాహిత్యసుమాల్ని తమ టీం మేట్లకి అభినయం ద్వారా జనాలు చూపించడం .. మిగతా వారంతా పడి పడి నవ్వడం .. మధ్య మధ్య .. పెదవులు కదుపుతున్నారు, టైమైపోతోంది అనే ఆరోపణలు. మొత్తానికి మంచి సందడిగా గడిచింది. ఆట ముగిసి అందరం మళ్ళీ పెద్దతనపు హందా ముసుగులు తొడుక్కుని మర్యాదగా శలవు పుచ్చుకున్నాం.

పాపినేని శివశంకర్ గారు ఒక పద్యంలో చెప్పినట్టు అప్పుడప్పుడూ ఇంకోళ్ళు మనలోకీ మనం ఇంకోళ్ళలోకీ ప్రవహించడం ఎంత అద్భుతంగా ఉంటుంది కదా!