ఇరవయ్యేళ్ళ క్రితం ..
బాపట్ల ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో లెక్చరరుగా పని చేస్తున్నా. ఇద్దరు బ్రహ్మచారి సహోద్యోగులతో కలిసి ఒక పోర్షను అద్దెకి తీసుకుని ఉంటున్నాం "మాయాబజార్" అనే పేటలో. ఇది ఏజీ కాలేజీ వెనకగేటు (ఆడపిల్లల హాస్టలు గేటు) దగ్గర్లో ఉంటుంది. మేముంటూన్నది ఒక పాత కట్టడం. రెండు గదులు, ముందొక వసారా. మా పక్క పోర్షనులో ముగ్గురో నలుగురో మాకాలేజి పిల్లలే ఉండేవాళ్ళు.
ఇంటి ఓనరు వాళ్ళు చదువుకున్న వాళ్ళు కాదు. ఊళ్ళో ఏదో చిన్న చిన్న వ్యాపారాలు చేసుకుంటూ కాలక్షేపం చేస్తున్నారు. మేమున్న ఇంటిపక్కనే తాటాకుల ఇళ్ళ కాంపౌండులో ఉమ్మడి కుటూంబంగా ఉండేవాళ్ళు. పెద్దాయనకి ఇద్దరు మగ పిల్లలు. అండులో పెద్దాడు అప్పటీకి బహుశా ఏ ఎనిమిదో చదువుతుండాలి. మాకు పొద్దుటే కూజాలో మంచినీళ్ళు తెచ్చి పెడుతుండేవాడు (దీని కథ ఇంకోసారి చెబుతాను). వాడికి మహా క్రికెట్ పిచ్చి. ఒక కొబ్బరి మట్ట బేటుగా, రబ్బరు బాలుతో అస్తమానం క్రికెట్టాడుతుంటే వాళ్ళమ్మ కేకలేసేది, "మేస్టారి దగ్గిరకెళ్ళి కాస్త చదువుకోరా" అని. వాడికి చాలా అనుమానం మా మీద, ఎక్కడ గబుక్కుని వాణ్ణి పట్టుకుని చదువు చెప్పేస్తామో అని .. ఎప్పుడూ అంతంత దూరంగా ఉంటూ ఉండేవాడు.
ఇంతలో వరల్డ్ కప్ హడావుడి మొదలైంది. భారత్ పాకిస్తాన్ లు కలిపి జాయింటుగా నిర్వహించారు. కాలేజిలో ఇంట్లో ఎక్కడ చూసినా క్రికెట్ గోలే. నాకు మహా విసుగు. మా దగ్గిర టీవీ లేదుగా, నా రూమ్మేట్లు కాలేజీ ఐపోయాక కాలేజిలో హాస్టల్లో ఉండిపోయేవాళ్ళు టీవీకోసం. నేనొక్కణ్ణే ఉసూరుమంటూ ఇంటికొచ్చేవాణ్ణి.
ఒకరోజు మా సందులోకి తిరిగేప్పటికి అక్కడ మా ఓనరు కొడుకు ఇంకొందరు పిల్లకాయల్నేసుకుని కొబ్బరి మట్ట క్రికెట్టాడుతున్నాడు. నన్ను చూడగానే "@%$@ వస్తున్నాడ్రా!" అని అరిచాడు. వాడేవన్నాడో నాకు సరిగ్గా వినబళ్ళా. పిలిచాను, ఏవన్నాడో కనుక్కుందామని. చెప్పానుగా వాడికి మేమంటే చాలా అనుమానమని - ఇందాకన్న మాటే మళ్ళీ అరుస్తూ సందు అవతలకి పరిగెత్తాడు. ఈ సారి క్లియర్ గానే వినబడింది .. ఏదో పాశ్చాత్యుల పేరు. వీడు మనల్ని పొగుడుతున్నాడో తిడుతున్నాడో అర్ధం కావట్లేదు. ఎవరో క్రికటర్ పేరై ఉంటుందని ఊహించాను.
ఆ సాయంత్రం మా రూమ్మేట్ ని అడిగాను. అతను ఆస్ట్రేలియన్ ఆటగాడనీ, బేటింగ్ తో ఎదుటి టీముల్ని చావబాదుతున్నాడనీ చెప్పాడు. ఓహో, ఎవడో హీరో మెటీరయలే అన్న మాట. పర్లేదు. కానీ మళ్ళీ ఒక డౌటొచ్చింది. అతను చూడ్డానికెలాగుంటాడు? మా రూమ్మేట్ ఎగాదిగా చూసి, "హమ్మ్ కొంచెం నీలాగానే ఉంటాడు" అన్నాడు. ఇంక నాకు కుతూహలం ఆప శక్యం కావట్లేదు. ఆ రోజు రాత్రి భోజనానికి మెస్సు కెళ్ళినప్పుడు పేపర్లో ఆటల విభాగాన్ని ఆత్రంగా గాలించాను. ఎదురుగానే కనబడింది డేవిడ్ బూన్ ఫొటో.
బాపట్ల ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో లెక్చరరుగా పని చేస్తున్నా. ఇద్దరు బ్రహ్మచారి సహోద్యోగులతో కలిసి ఒక పోర్షను అద్దెకి తీసుకుని ఉంటున్నాం "మాయాబజార్" అనే పేటలో. ఇది ఏజీ కాలేజీ వెనకగేటు (ఆడపిల్లల హాస్టలు గేటు) దగ్గర్లో ఉంటుంది. మేముంటూన్నది ఒక పాత కట్టడం. రెండు గదులు, ముందొక వసారా. మా పక్క పోర్షనులో ముగ్గురో నలుగురో మాకాలేజి పిల్లలే ఉండేవాళ్ళు.
ఇంటి ఓనరు వాళ్ళు చదువుకున్న వాళ్ళు కాదు. ఊళ్ళో ఏదో చిన్న చిన్న వ్యాపారాలు చేసుకుంటూ కాలక్షేపం చేస్తున్నారు. మేమున్న ఇంటిపక్కనే తాటాకుల ఇళ్ళ కాంపౌండులో ఉమ్మడి కుటూంబంగా ఉండేవాళ్ళు. పెద్దాయనకి ఇద్దరు మగ పిల్లలు. అండులో పెద్దాడు అప్పటీకి బహుశా ఏ ఎనిమిదో చదువుతుండాలి. మాకు పొద్దుటే కూజాలో మంచినీళ్ళు తెచ్చి పెడుతుండేవాడు (దీని కథ ఇంకోసారి చెబుతాను). వాడికి మహా క్రికెట్ పిచ్చి. ఒక కొబ్బరి మట్ట బేటుగా, రబ్బరు బాలుతో అస్తమానం క్రికెట్టాడుతుంటే వాళ్ళమ్మ కేకలేసేది, "మేస్టారి దగ్గిరకెళ్ళి కాస్త చదువుకోరా" అని. వాడికి చాలా అనుమానం మా మీద, ఎక్కడ గబుక్కుని వాణ్ణి పట్టుకుని చదువు చెప్పేస్తామో అని .. ఎప్పుడూ అంతంత దూరంగా ఉంటూ ఉండేవాడు.
ఇంతలో వరల్డ్ కప్ హడావుడి మొదలైంది. భారత్ పాకిస్తాన్ లు కలిపి జాయింటుగా నిర్వహించారు. కాలేజిలో ఇంట్లో ఎక్కడ చూసినా క్రికెట్ గోలే. నాకు మహా విసుగు. మా దగ్గిర టీవీ లేదుగా, నా రూమ్మేట్లు కాలేజీ ఐపోయాక కాలేజిలో హాస్టల్లో ఉండిపోయేవాళ్ళు టీవీకోసం. నేనొక్కణ్ణే ఉసూరుమంటూ ఇంటికొచ్చేవాణ్ణి.
ఒకరోజు మా సందులోకి తిరిగేప్పటికి అక్కడ మా ఓనరు కొడుకు ఇంకొందరు పిల్లకాయల్నేసుకుని కొబ్బరి మట్ట క్రికెట్టాడుతున్నాడు. నన్ను చూడగానే "@%$@ వస్తున్నాడ్రా!" అని అరిచాడు. వాడేవన్నాడో నాకు సరిగ్గా వినబళ్ళా. పిలిచాను, ఏవన్నాడో కనుక్కుందామని. చెప్పానుగా వాడికి మేమంటే చాలా అనుమానమని - ఇందాకన్న మాటే మళ్ళీ అరుస్తూ సందు అవతలకి పరిగెత్తాడు. ఈ సారి క్లియర్ గానే వినబడింది .. ఏదో పాశ్చాత్యుల పేరు. వీడు మనల్ని పొగుడుతున్నాడో తిడుతున్నాడో అర్ధం కావట్లేదు. ఎవరో క్రికటర్ పేరై ఉంటుందని ఊహించాను.
ఆ సాయంత్రం మా రూమ్మేట్ ని అడిగాను. అతను ఆస్ట్రేలియన్ ఆటగాడనీ, బేటింగ్ తో ఎదుటి టీముల్ని చావబాదుతున్నాడనీ చెప్పాడు. ఓహో, ఎవడో హీరో మెటీరయలే అన్న మాట. పర్లేదు. కానీ మళ్ళీ ఒక డౌటొచ్చింది. అతను చూడ్డానికెలాగుంటాడు? మా రూమ్మేట్ ఎగాదిగా చూసి, "హమ్మ్ కొంచెం నీలాగానే ఉంటాడు" అన్నాడు. ఇంక నాకు కుతూహలం ఆప శక్యం కావట్లేదు. ఆ రోజు రాత్రి భోజనానికి మెస్సు కెళ్ళినప్పుడు పేపర్లో ఆటల విభాగాన్ని ఆత్రంగా గాలించాను. ఎదురుగానే కనబడింది డేవిడ్ బూన్ ఫొటో.
Comments
--ప్రసాద్
http://blog.charasala.com
-నేనుసైతం
ఆయనలాగా మీరు అందరి మీద మీ టీచింగుతో విరుచుకు పడతారా??
ఇంకా అంతకంటే డీటెయిల్సడగటం సభా మర్యాద కాదు :-))
నాగరాజా - అవును, అప్పుడు మీసాలు ప్పొడుగ్గా పెంచాను కొంతకాలం.
లలితాస్రవంతి - అబ్బే లేదండీ, కాలేజిలో పిల్లలు చాలా ఇష్టపడేవాళ్ళు.
వికటకవి - నేనూ అంతేనండీ, మీకు తెలియలా ఇప్పటికి? :-)
అన్నట్టు, డేవిడ్ బూన్ భరతనాట్యం చెయ్యడం ఎవరైనా చూసారా? :)
నేను ఫ్లికర్ లో చూసాను కానీ సభామర్యాదకాదేమో అని ఇక్కడ లంకె ఇవ్వటంలేదు.
-నల్లమోతు శ్రీధర్
రానారె: సుందరప్రాంతంలో కాదు, సుందరిప్రాంతంలో ఉండేవారు కొత్త పాళీ గారు ;)
సుందరీ ప్రాంతమేవిటి, పిండాకూడు!! ఏజీ కాలేజి హాస్టలు అమ్మాయిలు కూడా మేము పోషించిన మిరపకాయబజ్జీల బండినే పోషించేవారని సిసిము గారు చెప్పారు కానీ మాకెప్పుడూ దర్శనాలు కాలేదు. బహుశా టైమింగ్ తేడా ఏమో :-(
శ్రీధర్ గారూ, జమ్ముల పాలెం అంటే సముద్రం వేపుకి ఉంటుందా? ఐనా బాపట్ల రోజుల్లో మొబిలిటీ సమస్య .. అందుకని చుట్టుపక్కల ఎక్కువ తిరగలా.
నిన్నటినుండి మీ బ్లాగులో వ్యాఖ్య రాద్దామంటే పోస్టు అవటంలేదు.
తెలుగు వీరా .. ఏ రూపము ఊహించుకున్నారేవిటి? ఇప్పుడు నాకు కుతూహలం మొదలైంది :-)
హ...హ..హ
మా యూనివర్సిటీలో ఒకతను అనిల్ కూంబ్లే లా ఉండేవాడు. అతనికి చాలా ఫాలోయింగ్ ఉండేది.