రొటీను - వెరైటీ

సంఘజీవి ఐన మానవడు కొంతైనా రొటీనుకి అలవాటు పడతాడనుకుంటా - ప్రతి రోజూ ఇంచుమించుగా ఒకే టైముకి లేవటం - లేవంగానో కాఫీనో టీనో తాగడం, ఒకే టైముకి ఆఫీసుకి వెళ్ళడం .. ఇలా ఒక దిన చర్య ఏర్పడిపోతుంది. ఒక్కోసారి మనిషి దీనికి ఎంత అలవాటు పడిపోతాడంటే - అదొక ఎడిక్షను లాగా - ఆ సమయానికి ఆ పని జరక్క పోతే ఏమీ తోచదు. రిటరైన పెద్దాయన తనకి తోచక ఇంట్లోవాళ్ళని ఎలా కాల్చుకు తింటాడో అన్న టైపులో చాలా కథలు రాశారు మనవాళ్ళు, ఇట్లాంటి సందర్భం ఆధారంగానే.

రొటీనుకి వ్యతిరేక భావన వెరైటీ. మన తెలుగు సినిమాల టైపులో కాదు .. రోజూ చేసే అలవాటు పనికి భిన్నంగా చెయ్యడం. ఎంత రొటీను మనిషైనా, కొద్దిగా వెరైటీ కోరుకుంటాడు. పొద్దునే ఆరింటికల్లా లేచి ఎనిమిదింటికల్లా ఆఫీసులో ఉండే వాళ్ళు శనాదివారాల్లో కాస్త ఆలస్యంగా నిద్ర లేవడం. రోజూ ఎవరికి వాళ్ళు రెందు బ్రెడ్డు ముక్కలు మింగి పరిగెత్తే వాళ్ళు ఆదివారం నాడు కుటుంబమంతా కలిసి బయటికెళ్ళి "కావల్సినంత మెక్కు" బ్రేక్ ఫాస్ట్ తినడమో, లేక ఇంట్లోనే దోసెలు వేసుకోవడమో. సంవత్సరానికి ఒకటి రెండు సార్లు "వెకేషన్" పేరిట విహార యాత్రలు. ఇక్కడ కొన్ని ఆఫీసుల్లో ఒక పద్ధతి ఉంది casual Friday అని. మామూలు రోజుల్లో వ్యాపారోచితమైన ఉడుపులు ధరించాలి - శుక్రవారం నాడు మాత్రం జీన్సు, టి షర్టు, టెన్నిసు బూట్లు లాంటివి వేసుకోవచ్చు - అందుగ్గాను ఒకటో ఐదో డాలర్లు ముడుపు చెల్లించాలి. అలా వసూలైన సొమ్ముని ఉద్యోగస్తులందరూ కలిసి ఎంచుకున్న ఒక స్థానిక స్వఛ్ఛంద సంస్థకి విరాళంగా ఇస్తారు.

రొటీను అనగానే అదేదో జాలిపడవలసినది అసహ్యించుకోదగినది అనే భావం స్ఫురిస్తుంది. జాలి ఉట్టిపడుతున్న గొంతుతో "వాళ్ళు అలవాటునీ అస్వతంత్రతనీ కావిలించుకున్నారు" అంటాడు తిలక్. అంటే అన్నాడు గానీ, నా మట్టుకి నాకు కొంచెం రొటీను ఉండడం మంచిదే అనిపిస్తుంది. ఆధునిక నాగరిక జీవితంలో బుర్ర ఏక కాలంలో అనేక సమస్యల్ని గురించి ఆలోచించాల్సి వస్తుంది. కొన్ని పనులైనా రొటీనుగా చేసుకుపోవడం అలవాటైతే రోజూ దాన్ని గురించి ఆలోచించాల్సిన పని ఉండదు - ఆ సమయం, ఆ ఆలోచన వేరే పనికి, ఇంకా ఉపయోగమైన పనికి వినియోగించ వచ్చు. పొద్దున్నే ఉద్యోగానికి వెళ్ళాల్సిన వ్యక్తులు, రచయితల్ని కళాకారుల్ని చూసీ అసూయ పడతారు - వాళ్ళకి రొటీను లేదని. అది పొరబాటు. దివంగత వాయులీన విద్వాంసులు ద్వారం వెంకటస్వామి నాయుడు గారు డెబ్భై ఏళ్ళ వయసులో ఉదయం రెండేసి గంటలు సాధన చేసే వారట. పేరుపొందిన ఏ రచయిత ఏ గాయకుడు ఏ కళాకారుడి జీవితాన్ని చూసినా క్రమం తప్పకుండా నిరంతరం సాధన చెయ్యటం కనిపిస్తుంది. వాళ్ళకి అవసరమైన రొటీను వాళ్ళకి ఉంటుంది.

రొటీను వల్ల ఇన్ని లాభాలుంటే మళ్ళీ ఇంక వెరైటీ ఎందుకు? అన్ని పనులూ రొటీనుగా చేసుకుంటూ పోవచ్చుగా? అక్కడే ఉంది తమాషా. పరిణామ క్రమంలో వచ్చిన పరిణత కారణంగా కొంత సంక్లిష్టత ఉంటే గానీ తృప్తి చెందదు మనిషి బుర్ర. కొత్త అనుభవాలు, కొత్త సమస్యలు ఎదురైనప్పుడు బుద్ధి చమత్కృత మౌతుంది. మేధ వికసిస్తుంది. వెరసి ఆ అనుభవం మనిషికి తృప్తినిస్తుంది.

అందుకోసం కావాలి వెరైటీ - అలాగని రొటీనుని వొదిలెయ్యక్కర్లేదు.